ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΑΡΜΑΝΔΟΥ ΔΕΛΑΠΑΤΡΙΔΗ

Αριστερά: Απόσπασμα από το κλασικό σύγγραμμα του Δελαπατρίδη "Το Κιθαροσόλι και οι Σιδερικές Μπαλάντες".

Θαλερός, ροδαλός και μαχητικότατος, έκανε την επανεμφάνισή του, ο Δελαπατρίδης της δημοσιογραφίας, Φώντας Τρούσας!
Ο αρχηγός του κόμματος των «Κυανολεύκων», εζήτησε τηλεφωνικώς από τον Ομπάμα, να του στείλει επειγόντως εις την Ελλάδα, την ..ατομική βόμβα, δια να εξοντώσει την «σέχτα αναγνωστών», που δημιούργησαν οι πολιτικοί εχθροί του. 
«Οι τύποι αυτοί...» εξήγησε στον Αμερικανό Πρόεδρο «... επέδειξαν, και επιδεικνύουν εδώ και κάποιο καιρό, σφόδρα εχθρική συμπεριφορά προς το άτομό μου· συμπεριφορά, που αγγίζει τα όρια της ψυχοπαθολογίας, αφού με μισούν μόνο και μόνο επειδή γράφω».


Με το κλασσικό του σύγγραμμα στη μασχάλη: «Το Κιθαροσόλι και οι Σιδερικές Μπαλάντες», ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης, εμφανίστηκε στα δημοσιογραφικά γραφεία, διψώντας για πολιτική συζήτηση...

-Για τις σχέσεις του ροκ με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, και τις απόψεις που είχε το συγκεκριμένο κόμμα για το ροκ, στη Μεταπολίτευση, διαθέτω πολύ σοβαρό υλικό, όχι κουτσομπολιά...
-Αποκαλύψτε μας κύριε Πρόεδρε, αυτό το υλικό... τον παρότρυναν οι δημοσιογράφοι

-Όχι τώρα! Κάποια στιγμή, θα πω περισσότερα
Αργότερα, στο κέντρο της Πλατείας Συντάγματος, ο δημοφιλής αρχηγός, ξαναβρήκε τις παλιές του συμπάθειες, στα πρόσωπα μερικών απομάχων...

-Τι κάνετε κύριε Πρόεδρε, πώς είστε; του έλεγαν, όσοι περίεργοι τον πλησίαζαν
Εκείνος όμως, τελείως αφοσιωμένος εις το καθήκον του, ανεξάρτητα τι τον ρωτούσαν, απαντούσε:

-Το ζήτημα είναι αν υπήρχε από την ΕΔΑ κεντρική γραμμή απαξίωσης της λεγόμενης μοντέρνας μουσικής. Και κάτι τέτοιο δεν υπήρχε!

Μερικοί νεαροί, άρχισαν τα χειροκροτήματα και ο Αρχηγός, από τα σκαλιά της Πλατείας, ανέγνωσε από το μνημειώδες του σύγγραμμα, ένα κεφάλαιο της θεωρίας του, σαν να έβγαζε βαρυσήμαντο λόγο:
-Μία λέξη, που με προβληματίζει χρόνια είναι η λέξη «σόλο». Κι εδώ πρέπει να προηγείται και να προτιμάται το «σόλο» τού «solo», αλλά τι γίνεται με τον πληθυντικό; «Τα σόλο», «τα σόλα», «τα solos», «τα soli» ή μήπως «τα σόλι»; Υπάρχουν βεβαίως και τα «σολαρίσματα»… Έχω ακούσει και τις «σολιές»… Δεν ξέρω. Κατά καιρούς μπορεί να έχω χρησιμοποιήσει τα πάντα... αλλά τα τελευταία χρόνια εμμένω στα soli ή και στα σόλι. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη –το παλεύω μέσα μου...

Στο σημείο αυτό, κάποιοι εκ του ακροατηρίου, άρχισαν να γελούν, αλλά ο Αρχηγός, πολύ σοβαρός, συνέχισε, την ανάλυση της θεωρίας του...

-Μην γελάτε, ακούγεται αστείο, αλλά δεν είναι! Για μένα, είναι πολύ σοβαρό, αν πρέπει να χρησιμοποιώ ελληνικούς ή λατινικούς χαρακτήρες στην εν λόγω λέξη. Επειδή η λέξη «σόλι» δεν ακούγεται, ούτε γράφεται βεβαίως στην ελληνική, μάλλον προτιμώ την «soli». Άρα που καταλήγουμε; «Σόλο» για τον ενικό και «soli» για τον πληθυντικό; Και τα «σόλα» όμως μπορεί να είναι κακόηχη λέξη, αλλά δεν είναι εντελώς άσχημη. Ακόμη το ψάχνω…

Τις νυχτερινές ώρες, ο συμπαθής Αρχηγός, εποίησε τις διατριβές του, σε λαϊκό κέντρο, όπου μερακλωμένος πολύ, ζητούσε συνεχώς το τραγούδι «Ευτυχώς που τρελάθηκα», του αγαπημένου του καλλιτέχνη, Κώστα Καφάση.