Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ (Το τεστ της Rihanna)

Rihanna : Την διαγράφουμε εύκολα, γιατί δεν ανταποκρίνεται ίσως στην εικόνα, που έχουμε για το ροκ, στο μυαλό μας. Η Τέχνη, όμως, δεν κρίνεται ποτέ από την Ιδεολογία. Και το Ροκ, δεν μπαίνει κάτω από μαζική καταχώρηση. Η συνάντηση των διαφορετικών, είναι που έχει αξία.

Μήπως έχουμε προσβληθεί κι εμείς, από μορφές φασισμού και δεν το ξέρουμε; Μήπως η σκέψη μας δεν είναι τόσο ελεύθερη, όσο νομίζουμε;
Μήπως απορρίπτουμε καλλιτέχνες, μόνο και μόνο, επειδή δεν συμφωνούν με όσα εμείς, ιδεολογικά πιστεύουμε, για την Τέχνη;
Τέχνη και Ιδεολογία-δυο κυρίες που τις χωρίζει μια αλλαγή βλέμματος ή μήπως υπάρχει, μια άβυσσος, μεταξύ τους;

Παλαιότερα, σκληροπυρηνικές ιδέες, είχαν απορρίψει καλλιτέχνες σαν τους  Beatles. Άλλοι, έλεγαν πως κανένας ροκάς δεν έπρεπε να ακούει Lucio Battisti ή Donna Summer. Οι ροκ αυτές καθοδηγήσεις, δεν διέφεραν από τις καθοδηγήσεις της παλαιοκομματικής αριστεράς (περί του ξενόφερτου ροκ και αμερικάνικου τρόπου ζωής), και δεν αποτελούν δείγματα ελεύθερης σκέψης. 


Γενίκευση αρχή φασισμού.
Ο Φασισμός, είναι μια άρρωστη κατάσταση του Νου, που σταδιακά, σε μετατρέπει σε ζώο. Οι φασίστες, δεν γεννιούνται φασίστες, δεν είναι θέμα DNA.
Η ασθένεια είναι πολύ σοβαρή και επίκτητη Ψύχωση.  
Σε πρώτη φάση, αναπτύσσονται χαρακτηριστικές ιδεολογικές εμμονές: «Οι Εβραίοι» ή «Οι Αμερικάνοι» ή «Οι Κομμουνιστές», θεωρούνται πως «φταίνε για όλα».  
Ως «φταίχτες» ή «σκουπίδια», μπορεί να θεωρηθούν και Νέγροι (Βρωμόμαυροι), Ομοφυλόφιλοι (Αδελφάτο), Βλάχοι (Έξω οι Βλάχοι), Παπάδες (Παπαδαριό), Αναρχικοί (Αλήτες), Γυναίκες (Όλες καριόλες), και άλλοι πολλοί,  αναλόγως της μορφής που παίρνει η αρρώστια. 
Οι εμμονές, συμπληρώνονται από ένα πλέγμα άρρωστης σκέψης, που ρυθμίζει τον «αγώνα», που αντανακλαστικά,  και σαν κρίση πανικού, αναπτύσσει ο άρρωστος, εναντίον αυτών των ομάδων.
Σε προχωρημένο στάδιο, ο φασίστας γίνεται ρομπότ, που κινείται αυτόματα και προκαθορισμένα, αφού οι εμμονές, σαν τα καρκινικά κύτταρα, έχουν καταβροχθίσει την ελεύθερη σκέψη.
Όσοι δεν είναι όμοιοί του, τους αντιλαμβάνεται  σαν «εχθρούς», που θέλουν το κακό του, ή σαν «σκουπίδια» που πρέπει να σαρωθούν.
Η κατάσταση είναι εντελώς ψυχωτική και μοιάζει με τη μανία καταδίωξης.
Ο ασθενής, δεν μπορεί να αναλύσει ιδέες και παραστάσεις. Απαντά μονολεκτικά, με ΝΑΙ ή ΟΧΙ, με το αν δηλαδή γίνεται κάτι, ή όχι,  αποδεκτό, στο τσιπάκι που έχει πάρει, τη θέση του εγκεφάλου. Ουσιαστικά, δεν ακούει τι έχεις να πεις, ούτε καν που σε βλέπει. Βρισκόμενος σε κατάσταση ύπνωσης, ακούει μόνο τις δικές του φωνές και βλέπει μόνο τα δικά του σύμβολα και ιδέες. Συνεπώς, με τα λόγια, είναι αδύνατο  να συνεφέρεις ένα φασίστα. Τα λόγια, δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Αντίθετα, μπορεί να σου επιτεθεί, αφού το κάθε τι το διαφορετικό, του χτυπά, καμπανάκι.

Η ασθένεια, είναι κολλητική. Ένας τρόπος άμυνας είναι η Τέχνη. Έχει παρατηρηθεί, ότι η Τέχνη, λειτουργεί σαν αντιφασιστική ασπίδα. Προφυλάσσει κάποιον, από το να δεχτεί τις εμμονές που θέλουν να τον μεταμορφώσουν σε Ρινόκερο του Ιονέσκο. Η ασπίδα αυτή άμυνας, είναι αποτελεσματικότερη, όσο περισσότερο προέρχεται από την νεανική Τέχνη.
Η τέλεια άμυνα είναι η Ελεύθερη Σκέψη.
Η Ελευθερία, είναι η φυσική κατάσταση του Νου, είναι η Δύναμή μας, και με αυτή γεννηθήκαμε. Όμως, κάτω από σοβαρό στρες, φόβο ή προπαγάνδα, μπορεί να χαθεί, και τότε ο Νους σαν το νερό, παίρνει το σχήμα του δοχείου του στρες, του φόβου ή της προπαγάνδας.
Μερικές φορές, εμείς οι ίδιοι, γινόμαστε η αιτία να χάσουμε, την Δύναμή μας. Δεν την προσέχουμε, όπως της αξίζει.
Γιατί, η Ελευθερία στην σκέψη, είναι σαν μια γυναίκα πιστή που μας ακολουθεί. Αλλά, αν την προδώσουμε, μια δυο τρεις φορές, τότε κι αυτή, κάποτε, μας κουνά το μαντήλι και φεύγει. Και τα καλύτερο κορίτσι μπορεί να γίνει κακό, και αν μια φορά γίνει, το χάνεις για πάντα.

Ακολουθεί το τεστ της Rihanna:
Μπορούμε να δούμε την κοπέλα αυτή με ελεύθερη σκέψη, ή αναγκαζόμαστε να την δούμε σαν «προϊόν του μάρκετινγκ», κάτω από την δικτατορία των «ροκ ιδεών» μας;  Κανένας Ρινόκερος, δεν καταδέχεται να την δει σαν ροκ τραγουδίστρια. Ας μην γινόμαστε εμείς η αιτία να έρθουν Ρινόκεροι. Ας κρατήσουμε την Ελεύθερη Σκέψη. 

Don't be the reason, don't be the reason
You better learn how to treat us right
'Cause once a good girl goes bad
We die forever


4 σχόλια:

  1. Έτσι είναι, οι παρωπίδες προσφέρουν πάντα ασφαλή προσανατολισμό και η καθοδήγηση παντός είδους οδηγεί εν δυνάμει στον φασισμό. Οι ιδεοληψίες/αγκυλώσεις είναι ξένες προς τον ροκ τρόπο θεώρησης των πραγμάτων (ή μπιτ παλιότερα) κοκ. Free your mind and your ass will follow όπως λέει η υπερρεαλιστική ρήση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θυμάμαι εκεί αρχές των '80s, όταν άκουγα το Never Can Say Goodbye της Gloria Gaynor, ή το Dancing Queen των ABBA, έβαζα ακουστικά για να μην γίνομαι αντιληπτός από τους ροκάδες και τα άλλα σκληρά αντράκια της πολυκατοικίας. Ενώ όταν ακουγα π.χ. Pink Floyd, Led Zeppelin, ή Doors, άκουγε κι όλη η γειτονιά.
    Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια μπορώ να το αποκαλύψω. Το "έγκλημα" έχει παραγραφεί...

    Επίσης από τότε και στα επόμενα νεανικά μου χρόνια, κάθε φορά που γνώριζα ένα κορίτσι που μού άρεσε (και φυσικά άλλαζε η διάθεσή μου) έβγαιναν από το κασσετόφωνο οι διάφοροι ροκ κάφροι και έμπαιναν κάτι σαν, ας πούμε, γλυκερά (φυσικά με χαμηλή την ένταση).

    "Είναι φυσιολογικό αυτό, γιατρέ;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Allo pragma h eleutherh skepsh mesa apo thn opoia bgainei adikimenikh kritikh kai oxi kritikh tou typou: den einai rocks, tote skoupidi , kai allo metafrazw eleutherh skepsh se ola kala einai ama ta akouseis kana 2 3 fores h ama eisai sto mod. Emena to tragoudi den m arese , gt to exw akousei sthn pop ayth ales 100 xiliades fores kai me exei kourasei , kai as paradextoume pws h shmerinh pop exei parakmasei plhros... prepei na ksekolisei ligo mousika apo thn upervolikh epanaliptikotita ths an thelei na prosferei kati pragmatika.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αυτος που το εγραψε πρεπει αν ειναι πολυ καμενος και με περισσοτερες παροπιδες απο οτι αναφερει για τους φασιστες

    ΑπάντησηΔιαγραφή