ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ- Ο δημιουργός του ιστορικού τραγουδιού "Το Ξεχασμένο Πηγάδι"

    Δύο μέλη του συγκροτήματος MGC, στο κλαμπ ΛΕΩΝΙΔΑΣ. Αριστερά, με ψυχεδελικό ντύσιμο ο Δημήτρης Πουλικάκος. Δεξιά, με ανάλογο σακάκι, στο μπάσο ο Αντώνης Τριανταφύλλου (Φωτογραφία αγνώστου, 1968, Αρχείο Μανώλη Νταλούκα).

Ο Αντώνης Τριανταφύλλου, είναι από τα σημαντικότερα πρόσωπα του ελληνικού ροκ.

Αρκεί να πω, ότι αυτός είναι  ο δημιουργός του τραγουδιού «Το Ξεχασμένο Πηγάδι», τραγούδι σταθμός, και που πλέον, αποτελεί μέρος, της ροκ μυθολογίας.

Για τον Αντώνη, ελάχιστα έχουν γραφτεί.

Χρωστάμε λοιπόν, να πούμε γι αυτόν, μερικά λόγια.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946.

Παιδί πολύτεκνης και φτωχής οικογένειας.

Ο πατέρας του,  ήταν επιπλοποιός, που δούλευε σκληρά για να φροντίσει γυναίκα και να μεγαλώσει έξι παιδιά.

Πήγε στο Γυμνάσιο, αλλά δεν το τέλειωσε, τα παράτησε στην τρίτη Γυμνασίου, αφού θεωρούσε ότι θα γίνει μουσικός και δεν χρειαζόταν τα γράμματα.

Η απόφαση να εγκαταλείψει τα γράμματα, τον έφερε σε σύγκρουση με τους γονείς του, που ονειρεύονταν, κάποτε,  να τον καμαρώσουν γιατρό.

Πολύ αργότερα, η μητέρα του, το πήρε απόφαση και του πρότεινε να τον βοηθήσει οικονομικά, τουλάχιστον να γραφτεί και να τελειώσει Ωδείο.

Ο Αντώνης όμως, δεν δέχτηκε, αφού πίστευε ότι, μουσική ήξερε, και τα θεωρητικά θα τα μάθαινε από μόνος του.

Ο Αντώνης Τριανταφύλλου (καθισμένος) και δίπλα ο Νίκος Τζονιχάκης, στο σπίτι-εργαστήριο του Τζονιχάκη (Φωτ Μ.Νταλούκας, Μάρτιος 2006)

Το πρώτο του όργανο ήταν μια απλή κλασική κιθάρα και με αυτή, το 1964, και ενώ ήταν μόλις δεκαπέντε χρόνων, αναζήτησε δουλειά ως κιθαρίστας, στο κλαμπ La Luna,  στους Αμπελοκήπους.

Την ίδια χρονιά, γνωρίζεται με τους Δημήτρη Ταμπόση και Τζόνι Λαμπίτσι και με αυτούς σχηματίζουν το γκρουπ SHARKS. Το συγκρότημα προσπαθεί να εμφανίζεται σε πρωινά ρεσιτάλ, με δανεικά όργανα.

Ήταν ένα, από τα εκατοντάδες που σχηματίστηκαν και πέρασαν γρήγορα στην αφάνεια χωρίς να αφήσουν έργο, στην περίοδο της έκρηξης των συγκροτημάτων στην εποχή της Χρυσής Νεολαίας.

Οι SHARKS, διαλύθηκαν και ο Τριανταφύλλου με τον Λαμπίτσι (και λίγο αργότερα και ο Ταμπόσης), εντάσσονται στους Τσινκουέτι, που εμφανίζονται στο κλαμπ ΑΡΙΕΛ, στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας (1965).

Με το σχήμα αυτό, δουλεύει σε διάφορα κλαμπ, μέχρι και το 1968. Εκείνη τη χρονιά, οι Τσινκουέτι αποφασίζουν να δουλέψουν σε νυχτερινό μαγαζί με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Ο Τριανταφύλλου, διαφωνεί με αυτή την συνεργασία, αποχωρεί από το συγκρότημα  και εντάσσεται στους MGC. Από τον χειμώνα του 1968,  εμφανίζεται με τους MGC , στο υπόγειο κλαμπ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, στην Πλάκα.

Το καλοκαίρι του 1969, ο Αντώνης Τριανταφύλλου, αποχωρεί από τους MGC, εντελώς ξαφνικά.

Ο λόγος της αποχώρησης, ήταν μία έντονη αίσθηση, ψυχικής φόρτισης που τον κατέλαβε. Πέρασε τότε, μία φάση απομόνωσης, αλλά και εσωτερικής αναζήτησης για το νόημα της ζωής και της ελευθερίας.

Όμως, ύστερα από ένα περίπου χρόνο, η ανάγκη του για απομόνωση, χαλαρώνει, και ο Τριανταφύλλου, ξαναβγαίνει στον χώρο. Μάλιστα το καλοκαίρι του 1970, συνεργάζεται με τον Δημήτρη Πουλικάκο, στον σχηματισμό των  Εξαδάκτυλος.

Ο Αντώνης Τριανταφύλλου, αν και δεν πήγε στο Ωδείο, μελέτησε μόνος, και έμαθε τα θεωρητικά της Μουσικής ώστε να μπορεί να γράφει παρτιτούρες.

Θεωρείται μουσική ιδιοφυΐα.

Η μουσική που γράφει, είναι κυρίως χωρίς λόγια, αλλά ελάχιστο μέρος της, έχει γίνει γνωστό.

Δύο έργα του, που είναι γνωστά, και τα δύο από την περίοδο συνεργασίας του με το συγκρότημα Εξαδάκτυλος, είναι το «Ξεχασμένο Πηγάδι» και το «Χτεσινά Τραίνα».

Στο πρώτο έχει συνθέσει τη μουσική και την βασική δομή των στίχων, που στιχουργικά, διασκεύασε ο Πουλικάκος. Στο δεύτερο, δούλεψε μουσικά πάνω σε ποίημα τουΤάσου Φαληρέα που επίσης διασκεύασε στιχουργικά, ο Πουλικάκος.

Ήτανε τρεις φίλοι...ο Βρασίδας, ο Χαρίλαος κι ο Λούλης
Τις προάλλες λοιπόν που από προχθές είχανε κανονίσει να πάνε για πικνικ
συναντηθήκανε στο καφενείο στη γειτονιά και ξεκινήσανε χαρούμενοι
Αλλάξανε τρία λεωφορεία και φτάσανε στη ποθητή τοποθεσία
Η μέρα ήτανε ζεστή κι ο ήλιος ψηλά

"Ααααααααααααα τι ωραία μέρα για εκδρομή" είπε ο Βρασίδας
ο Χαρίλαος κι ο Λούλης συμφώνησαν κουνώντας σοβαρά το κεφάλι
Κανείς δεν υποψιαζόταν την τραγωδία που θα επακολουθούσε
Γελαστοί μπήκανε στο δάσος
Οι ηλιαχτίδες διαπερνούσαν τα παχιά φυλλώματα και παιχνίδιζαν στην πάχνη
Ο Βρασίδας έκθαμβος κοιτούσε τα πουλάκια που τιτίβιζαν
Ο Χαρίλαος παρακολουθούσε με επιστημονικό ενδιαφέρον τα μυρμήγκια που μάζευαν τη σοδειά τους
Ο Λούλης χοροπηδώντας έτρεχε μπροστά μαζεύοντας μαργαρίτες και βιολέτες
Κανείς δεν υποψιαζόταν
Είχαν προχωρήσει περίπου εικοσιπέντε λεπτά
Το ξεχασμένο πηγάδι καραδοκούσε το θύμα του

Το ξεχασμένο πηγάδι καραδοκούσε το θύμα του
Ο Βρασίδας, ο Χαρίλαος κι ο Λούλης
Χαρούμενος και πηδηχτούλης ο Λούλης έπεσε μέσα στο πηγάδι
Κανείς δεν το είχε προσέξει
Με την αγωνία ζωγραφισμένη στα μέχρι εκείνη την στιγμή ανέμελα πρόσωπά τους
ο Βρασίδας κι ο Χαρίλαος προσπάθησαν να τραβήξουν τον Λούλη απ'τα βάθη του ξεχασμένου πηγαδιού
Μάταια όμως γιατί σχοινί δεν βρήκαν πουθενά για να τον βγάλουν έξω
Παρόλα αυτά ο Λούλης πέθανε εξηντατεσσάρων χρονών..

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΠΗΓΑΔΙ

Το τραγούδι αυτό του Αντώνη Τριανταφύλλου, γράφτηκε το 1970 και αποδόθηκε έξοχα από τον Δημήτρη Πουλικάκο, κατά την ηχογράφηση του ιστορικού δίσκου ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ (1971).

Το Ξεχασμένο Πηγάδι που ρούφηξε τον Λούλη, συμβόλιζε την χουντική κοινωνία που ρουφούσε τον ανέμελο και εφησυχασμένο Έλληνα. Ο Λούλης πέφτει στο πηγάδι που καραδοκούσε το θύμα του, όπως ακριβώς ο "φιλήσυχος" πολίτης έπεφτε στην παγίδα της συμμορίας των συνταγματαρχών, που από το 1958. καραδοκούσαν τη Δημοκρατία. Ο Λούλης είναι αδύνατον να βγει από το πηγάδι, και όμως, πεθαίνει 64 χρόνων. Το νόημα στους ψυχεδελικούς κύκλους, ήταν φανερό: η ζωή υπάρχει έξω από το πηγάδι του συμβιβασμού. Ο μικροκακόμοιρος, που ζει σύμφωνα με το χουντικό πρέπον, μπορεί να πεθαίνει 64 χρόνων, αλλά είναι από χρόνια, ήδη πεθαμένος. 

Το Ξεχασμένο Πηγάδι, επηρέασε όλους τους μετέπειτα καλλιτέχνες του ροκ, και μάλιστα, το 1988, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, γράφει το τραγούδι "Της Εθνικής Συμφιλίωσης¨, που αποτελεί τη συνέχεια της σκέψης του Τριανταφύλλου.