ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ- Συνέντευξη (Μέρος Πρώτο)
Ο Δημήτρης Πουλικάκος (Φωτογραφία Μ.Νταλούκας, 1987)
Τα παιδικά του χρόνια- Σχολείο-
«Σπουδές» στην Πάντειο για μία μόνο ώρα-το Στρατιωτικό-ο πρώτος του γάμος με τη
Σάρα- η ζωή στο Λονδίνο- η συναυλία των Rolling Stones στην Ελλάδα.
ροκ μεχρι το μεδουλι.σταθερος στις αποψεις του τοσα χρονια.ροκ-βραχος.απλος χωρις να μεγαλοποιει πραγματα και καταστασεις.μανωλη εχω διαβασει και μια συνεντευξη του που αναφεροταν στην ηρωινη οπου αν θυμαμαι καλα ηταν εξαρτημενος 25 χρονια με on και off στο διαστημα αυτο.απεξαρτηθηκε ολοκληρωτικα στα 65 του χρονια σε ενα προγραμμα που ενταχθηκε.δε ξερω αν στα επομενα μερη στη συνεντευξη που πηρες αναφερεται σε αυτη του τη περιπετεια.μαλλον οχι γιατι αν η συνεντευξη αυτη ηταν του 2002-2003-2004 δεν ειχε ξεμπερδεψει απο αυτο και δεν ειχε μπει καν σε προγραμμα απεξαρτησης.επιβιωσε παντως και απο αυτο το σκοπελο.
ΑπάντησηΔιαγραφήκυριε νταλουκα μηπως ετυχε να παρετε συνεντευξη τη δεκατια του 80 και απο τον ασιμο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω πάρει συνέντευξη από τον Άσιμο, αλλά την έχω χάσει.
Διαγραφήκριμα.κατι καινουριο θα μαθαιναμε και απο εκει.απο κατερινα γωγου υπαρχει συνεντευξη μηπως?
ΔιαγραφήMια εκτεταμενη πολυ καλη συνεντευξη του Πουλικακου υπαρχει εδω,
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=cqoyG4E270U
Κυριε Νταλουκα ανεβαστε και το 2ο μερος, εξαιρετικη η συνεντευξη!!.
Γιαννης Θεσσαλονικη.
ναι ειναι πολυ καλη και αυτη η συνεντευξη.απλα ο μανωλης βγαζει λαβρακια με τις δικιες του.εγω περιμενω ακομη του αραπη,τζονιχακη,τζιμοπουλου κοκ.αντε μανωλη ανεβασε τα. πασχαλινα δωρα ειναι για μας αυτα.εχουν περασει 2 μηνες απο τοτε που ανεβηκαν τα πρωτα μερη.μας κρατας σε αγωνια αλλα χανουμε καπου τη συνοχη οταν μεσολαβουν μεγαλα χρονικα διαστηματα.
ΔιαγραφήΑυτό θα πει ενότητα θεωρίας και πράξης. Και -επιτέλους- κάποιος που ανοίγει και κάνα βιβλίο...
ΑπάντησηΔιαγραφή-...καλά, συνεντευξάρα της οποίας την ακρόαση καταφχαριστήθηκα! Με αφορμή δε την αναφορά του κ.Πουλικάκου σε κείνους που καλλιεργούσαν, για τη συναυλία των "Λίθων που κυλούν και γι'αυτό δεν χορταριάζουν", κλίμα τρομοκρατίας κι έγραφαν περί "αφιονισμένων", ας μου επιτραπεί να θυμίσω οποίους καρπούς Πνευματικής Φρεσκαδούρας μας κόμιζε ο κ. Γιάννης Μαρίνος εν έτει 1998 κι ουχί το 1967:
ΑπάντησηΔιαγραφή"...Γιατί μου ήταν αδύνατον να αυτοσυγκρατηθώ και να μη διοχετεύσω στη στήλη μου τα αισθήματα οδύνης και αγανάκτησης που μου προκάλεσε η ιστορία της "συναυλίας" των Ρόλινγκ Στόουνς. Μολονότι δεν αμφιβάλλω ότι αυτοεκτίθεμαι στη μήνιν και τον χλευασμό παίδων και παλιμπαίδων, πώς να αντιπαρέλθω τη θλιβερή διαπίστωση της ανατριχιαστικής αλλοτρίωσης, που εκφράζει το φαινόμενο της ομαδικής υστερίας, την οποία προκάλεσε η εδώ άφιξη και τα επί σκηνής καραγκιοζιλίκια
(***σημείωση δική μου: στο σημείο αυτό, ας μου επιτραπεί να θυμίσω πως ο κ. Μαρίνος έχει αρθρογραφήσει εναντίον και του ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ)
τεσσάρων εκφυλισμένων τερατόμορφων βρικολάκων στο Ολυμπιακό Στάδιο; Και μάλιστα υπό τους ήχους ενός ιδιότυπου φασισμού στους ήχους, που ξεκίνησε πριν από καμιά σαρανταριά χρόνια στις ΗΠΑ και τη Βρετανία και έκτοτε έχει μονοπωλήσει τη μουσική αγορά, με πρόθυμα θύματα τους απανταχού της γης διψώντες για εκτόνωση και φυγή μέσα στον εκκωφαντικό θόρυβο των 150 ντεσιμπέλ και του μονότονου ντούκου-ντούκου των ντραμς.
Περί μουσικής ορέξεως και αισθητικών επιλογών του καθενός δεν μου πέφτει φυσικά λόγος και δεν θα έπρεπε να κρίνω ίνα μη κριθώ (ιδιαίτερα από τον Ευ. Γιαννόπουλο, που άλλωστε προτιμά την ελληνική σκυλάδικη μουσική από την αγγλοσαξονική). Πώς όμως είναι δυνατόν να έχει τόσο καταλυτική δύναμη η με διαφημιστικό καταιονισμό καλλιεργηθείσα δημοσιότητα των ροκ συγκροτημάτων, του τύπου των Κυλιομένων Πετρών, ώστε να μη γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για περιοδεύοντα θίασο διαφήμισης της χρήσης ναρκωτικών, αφού το μόνιμο σλόγκαν που διακηρύσσουν σ'όλα τα πλάτη και μήκη της γης είναι "τα ναρκωτικά, σεξ και ροκ"; Όπως άλλωστε κάνουν και πλήθος άλλα συγκροτήματα και αστέρες της ροκ με νομιμοποιητική αφετηρία την περίφημη συναυλία στο Γούντστοκ."
(Από άρθρο του κ.Γιάννη Μαρίνου με τον τίτλο "διαφημιστές ναρκωτικών", στη στήλη "κοινός νούς" του "Βήματος" της 8ης Νοεμβρίου του 1998).
Και μετά τα παραπάνω-πλήρη από Αγάπη και Κατανόηση για τον Πλησίον;- λόγια και το βαρυγδουπιλίκι των γραπτών αυτών λόγων, ας θυμηθούμε,τώρα, κάτι άλλο ώστε να ευθυμήσουμε-ελπίζω...-ολίγον τί:
"Ανάμεσα στις χιλιάδες των γραμμάτων που έπαιρναν οι ΡΟΛΛΙΝΓΚ ΣΤΟΟΥΝΣ την εποχή της μεγάλης τους δόξας, μερικά περιείχαν τσίκλες, που οι θαυμασταί ζητούσαν από τους ΣΤΟΟΥΝΣ να μασήσουν και να τις επιστρέψουν για να τις μασήσουν κι εκείνοι!...
("στο ρυθμό της μοντέρνας μουσικής" ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ, σελίδα 9, ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΡΥΘΜΟΙ, αριθμός τεύχους: 88, 30-8-1967)...
Ψάχνω το δεύτερο μέρος αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης και δεν το βρίσκω, μπορείτε να βοηθήσετε; Ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφή