Η (αντισυστημική) ομάδα ΚΛΑΝΣ πλας.

Στα άδυτα της καλλιτεχνικής οργάνωσης ΚΛΑΝΣ πλας. 

Ως οργάνωση, θεωρείται, συγκροτημένη ομάδα ανθρώπων με κοινές πεποιθήσεις και στόχους. Διευκρινίζω, προς αποφυγή παρεξήγησης, ότι η ΚΛΑΝΣπλας, δεν είναι πολιτικός σχηματισμός. Οι πεποιθήσεις είναι εξαιρετικές απόψεις Καλλιτεχνών και ο στόχος τους, το Ωραίο.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι εκτός από την αισθητική (ενίοτε και από την θρησκευτική) υπάρχει και η πολιτική λειτουργία της Τέχνης. Μια διαφορετική πολιτική βέβαια, που ξενίζει τόσο τους πολιτικούς, όσο και τους απολίτικους. Η Τέχνη, ποτέ «δεν γίνεται για να διακοσμεί διαμερίσματα», όπως είπε και ο Πικάσο.

Μεταφέρω φωτογραφίες και εντυπώσεις.

ΚΛΑΝΣ = ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ, ΟΥΦ, ΞΑΛΑΦΡΩΜΑ.

Έχει γραφεία στην οδό Προποντίδος 51,
(Μετρό Σεπόλια ή Αττική).

Εις τους πάσχοντες από ΠΡΗΞΙΜΟ, επιτρέπεται η Είσοδος

Αφού και άμα ξαλαφρωθείς, σου επιτρέπεται και η Έξοδος.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : Μ.Νταλούκας, Ιαν 2015

Στην πίσω αυλή της ΚΛΑΝΣπλας : Καλλίνα Μαϊοπούλου, Ιωάννα Γκούμα και φίλη που διατηρεί τηνμυστικότητά της.

Στην κάτω φωτο, μέλη της ΚΛΑΝΣπλας, συζητούν, υπό τους ήχους του άσματος "Ενήλιξ έγινα κι εγώ/στα δεκαοκτώ μου χρόνια/να τους ψηφίσω θα σκεφτώ/σε δυο χιλιάδες χρόνια"

Ο χώρος προηγουμένως, ήταν Σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες. 

Τώρα έχει διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε να γίνει θεραπευτήριο μνημονιοπληγέντων.

Σας τα έπρηξαν; ΚΛΑΝΣπλας ! Αποτέλεσμα εγγυημένο.

Οι ιδρυτές, δημιούργησαν ένα σπίτι-σχολείο-εργαστήριο-ιατρείο, που μοιάζει με Υπαρξιστικό Κέντρο. Σίγουρα η διάθεση είναι παρόμοια με εκείνη των θρυλικών του 50. Κατσαρόλες, ταψιά και τηγάνια, υπάρχουν στους τοίχους. Ειδικός χώρος, για διαλογισμό και απόταξη μνημονιακών καταλοίπων. Μαγικός πάγκος να κάτσεις να σκεφτείς, ενώ γύρω σου υπάρχουν ιερά αποφθέγματα.

Ένα από αυτά: ΑΘΟΡΥΒΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΔΙΑΣΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΤΗΘΗ. Άλλο, ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΣΟΥ ΜΕ ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΑ ΡΟΥΧΑ. Θα πρέπει να συγκεντρωθείς σε ένα, και να το επαναλαμβάνεις ως μάντρα. 

Ο Παντελής Κορδώνης, μέλος της ΚΛΑΝΣπλας.

Οι σούτρες, μάντρες ή αφορισμοί, 

είναι εκλάμψεις, του εξαίρετου κύριου Παντελή Κορδώνη. 

Ο Κορδώνης, μακάριος με μαύρα ρούχα, λευκά γένεια και μαλλιά, ανεβοκατεβαίνει σκάλες. 

Η αύρα του ανήκει σε Γέρο του Βουνού, Βούδα των Ιμαλαΐων (Ιμαλάια=Οροσειρά. Η υψηλότερη της Γης. Βρίσκεται στην Ασία).

Μυστηριώδες γλυπτό, αγνώστου θεότητας, κοσμεί κεφαλόσκαλο. Έργο του Στάυρου Μπονάτσου, τέλειου διδάσκαλου και φρεσκοπαντρεμένου.

Η σκάλα, οδηγεί σε μυστικό δωμάτιο έρωτος, νεονύμφων, ενώ περνά από γλυπτά και εικαστικά ΤΕΜΕΤΕΡΩΝ που δηλώνουν ΠΑΡΩΝ στο ΟΥΦ διαμέσου του συστήματος ΚΛΑΝΣ.

Άλλος χώρος, λειτουργεί ως δωμάτιο προβολών. Για ορισμένες μέρες, προβάλλεται η ταινία της Πέπης Ρηγοπούλου. 

Φωτό : Η Πέπη Ρηγοπούλου, επίτιμο μέλος της ΚΛΑΝΣπλας.

Έτσι κι αλλιώς ενάντια στα Μνημόνια και την διαπλοκή, καθότι διαπλεκόμενη στην περιπέτεια της γραφής με τις πολλές εκδοχές της: Στοχασμό, λογοτεχνία, ζωγραφική και θέαμα. Ταύτα και μένει απειθεστάτη.

Πεινασμένοι, οδηγούμεθα στην πίσω αυλή, όπου υπάρχει τραπέζι με τεράστιο μπισκότο από πεπιεσμένο χαρτί. Η κοπελιά που το φιλοτέχνησε, ονομάζεται Καλλινα Μαϊοπούλου, ιδρυτικό μέλος της ΚΛΑΝΣπλας. 

Αρχηγός στην ομάδα, εμφανίζεται ο Σταύρος Μπονάτσος, τέλειος διδάσκαλος προετοιμασίας για ΑΣΚΤ, αναχωρητής, και ικανότατος ζωγράφος και γλύπτης. Ούτος και έχει ως spiritual adviser, την σύζυγό του, Άντζι.

Η Άντζι Καρατζά (spiritual adviser της ΚΛΑΝΣπλας) με την φίλη της Μάττα Κουλουρίδη, εις τον θάλαμον διαλογισμού του Παντελή Κορδώνη.

Η Άντζι, με κείμενό της εξηγεί πως έχουν τα πράγματα, ακριβώς, στην ομάδα...

Καθάριζα τον πάγκο εργασίας που βρίσκεται στην αυλή του σχολείου, όταν ήρθε στο μυαλό μου η σύσταση μιας ομάδας. Το σχολείο είναι το εργαστήριο που νοικιάσαμε με τον Σταύρο. Ήταν πράγματι, ένα μικρό δημοτικό σχολείο για παιδιά με ειδικές ικανότητες. Η αύρα του χώρου και η ενέργειά του, το φως που διαχέεται ακόμη και στο σκοτάδι, μας κάνει να νιώθουμε πολύ ωραία, σε τέτοιο βαθμό που έχουμε αφήσει τα σπίτια μας και μένουμε και εδώ.

Μια περιπέτεια υγείας που είχα, με έκανε να σκεφτώ με διαφορετικό τρόπο την εμπλοκή μου με την τέχνη, άρα και με τον εαυτό μου.

Σε δωμάτιο της ΚΛΑΝΣπλας. Από αριστερά : Δημήτρης Βουρδόγλου, Ιωάννα Αλεξοπούλου και Δημήτρης Κριτσωτάκης.

Πιστεύω σ’ αυτό που λένε πως «τίποτα δεν είναι τυχαίο και πως όλα έχουν το λόγο τους που γίνονται». Το πιο πιθανό είναι πως συνετέλεσα και ‘γώ στο να ασθενήσω, γιατί κάτι δεν έκανα καλά. Όμως, πέρα απ´ αυτά, επαναπροσδιόρισα τις σχέσεις μου, τις θέσεις μου με τον εαυτό μου και τους άλλους και κατάλαβα πως αληθινοί φίλοι είναι κάποιοι που ούτε καν σου έχει περάσει απ’ το μυαλό πως θα είναι και τούμπαλιν.

Στην πορεία γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους και έγινα πολύ φίλη με τον Νεκτάριο, που τον αποκαλώ «γιατρό μου». Είναι σα να γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, η χημεία -που λένε- είναι πολύ κοντινή και ταιριάζει απόλυτα και, πέρα από το γεγονός ότι είναι ένας σπουδαίος γιατρός και αγαπητός σε όλους τους ασθενείς, είναι ένας απίστευτος φίλος.

Στην ΚΛΑΝΣπλας, από αριστερά : Κυριάκος Γιαννάτος, Άρης Ιωνάς και Μαρία Αστερίου.

Στη διάρκεια της περιπέτειάς μου, έφτιαχνα κάποια έργα, αλλά «τριγύρναγε» η ιδέα ενός περίεργου έργου. Δεν είχα, όπως και δεν έχω, καμία σχέση με τη θρησκεία. Η θρησκεία είναι κάτι που από μικρή φοβόμουν και μου φαινόταν λίγο μοιρολατρική έννοια.

Ωστόσο ένα έργο που μου καρφώθηκε τον τελευταίο καιρό, που όμως έχει σχέση με την προηγούμενη ενότητα και λειτουργεί σα συνέχεια, έχει σχέση με το μυστικό δείπνο. Ο μυστικός δείπνος, εμπεριέχει πολλαπλές έννοιες που με ενδιαφέρουν και βέβαια, θα είναι γατήσιος. Έννοιες όπως η προδοσία, η αγάπη, η τιμωρία, το ψωμί, το τώρα, το αύριο, το τίποτα… Όταν έβαλα μια γάτα σε ένα μικρό μυστικό δείπνο, σκέφτηκα πως η ιστορία θα μπορούσε να συνεχιστεί σε ένα μεγάλο στρωμένο τραπέζι με πιάτα άδεια και ψωμί, από κει, δηλαδή, που ξεκινάει η προσωπική εικαστική μου περιπέτεια και 12 καρέκλες-γάτες. 

Έργο της Άντζι Καρατζά, Γάτα -κρεμάστρα, και στην κοιλιά, γυάλα με χρυσόψαρα.

Απ´ όταν ήμουν φοιτήτρια στην Καλών Τεχνών ακόμα, συνεργαζόμουν με την γκαλερί ΑΡΤΙΟ, κάνοντας 5 ατομικές εκθέσεις.
Για συναισθηματικούς λόγους, μου ήταν δύσκολο να βρω άλλη γκαλερί και γι αυτό δεν μπήκα στον κόπο να ψάξω. Τα παιδιά της Cheapart στα Εξάρχεια, με χαρά φιλοξένησαν το 2009 τη δουλειά μου.

Όταν νοικιάσαμε, λοιπόν, το σχολείο, σκεφτόμασταν πως είναι πολύ ωραίος χώρος για εκθέσεις και άλλα.

Και ξαναγυρνάω στο σκούπισμα του πάγκου της αυλής και τη σύσταση της ομάδας.

Πρότεινα στο σύντροφό μου Σταύρο (Μπονάτσο) που είναι ο πρώτος μου δάσκαλος, αυτός που από τη Βακαλό ακόμα όταν ήμουν φοιτήτρια, με μύησε στην τέχνη (μετά είχα την τύχη να είμαι μαθήτρια του Νίκου Κεσσανλή, που αγάπησα και που αγαπάω ακόμα κι ας έχει πεθάνει 10 χρόνια τώρα). 

Στην αυλή της ΚΛΑΝΣπλας : Ντόρα Μανδηλάρη και  Κώστας Λελούδας

Η δουλειά του Σταύρου με εμπνέει, είναι ένας εφευρέτης, ένας πρωτοπόρος καλλιτέχνης. Ανατρίχιασα προχθές, όταν σε μια παράσταση, είδα έναν παλιό μαθητή του να πέφτει στα πόδια του και σχεδόν να του φυλάει τα χέρια λέγοντας: «ρε μαλάκα Μπονάτσο, εσύ είσαι δάσκαλος…»

Εκτιμώ και θαυμάζω τη δουλειά του και με έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος είναι (πολύ) φίλος από τα παλιά. Γνωριζόμαστε πάνω από 20 χρόνια και ήταν μαθητής μας στη σχολή FOCUS και έπειτα μαθητής του Σταύρου στο σχέδιο. Τέλειωσε γλυπτική και είναι ένας πολύ καλός καλλιτέχνης και σπουδαίος άνθρωπος. Την Καλλίνα τη γνώρισα μια δεκαετία μετά, σα σύντροφό του. Έχει κάτι που μου ταιριάζει. Πάνω της, μέσα της και έξω της, στη δουλειά της.

Με τη συμμετοχή του γιατρού που δέχτηκε με χαρά να είναι μέλος, σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε να οργανώναμε ενδιαφέρουσες συζητήσεις-καταστάσεις.

Στην αυλή της ΚΛΑΝΣπλας : Κυρία που διατηρεί την μυστηκότητά της, και ο Νίκος Μπονάτσος.

Ο Νίκος Μπονάτσος, είναι άμεσα εμπλεκόμενος με το χώρο του σχολείου από την αρχή. Σκέφτηκα πως όλοι εμείς είμαστε φίλοι και πως θα μπορούσαμε να φτιάχναμε μια ομάδα να δείχνουμε δουλειές και άλλων φίλων και καλλιτεχνών που εκτιμάμε.

Πήρα τα ονόματα, έβαλα τα αρχικά μας και θεώρησα πως το καλύτερο όνομα είναι αυτό: ΚΛΑΝ´Σ! Καλλίνα, Λεωνίδας, Άντζι, Νεκτάριος, Νίκος και Σταύρος. Επειδή δε θα θέλαμε να ήμασταν ένα κλειστό σχήμα, προστέθηκε με ελληνικούς χαρακτήρες, η λέξη πλας. Η ομάδα ΚΛΑΝ´Σ πλας, έχει πολλά κοινά. 

Στην ΚΛΑΝΣπλας. Από αριστερά : Άντζι Καρατζά, Δημήτρης Βουρδόγλου και η Καλλίνα Μαϊοπούλου.

Η Καλλίνα, έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το θάνατο, τις νεκροκεφαλές και την αναγέννηση. Ο Λεωνίδας φτιάχνει τα τελευταία χρόνια φιγούρες από όργανα του σώματος, αλλά και σκέτα γλυπτά από όργανα, επηρεασμένος από οικογενειακές ασθένειες, εγώ που προσπαθώ να βγάλω το καλλιτεχνικό-γατήσιο μου ένστικτο τέχνης μέσα από την εμπειρία μιας ασθενούς παραποίησης της υγείας μου (δε θέλω να τη λέω ασθένεια, έτσι κι αλλιώς, όλοι ασθενείς είμαστε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο..). Ο Νίκος, με μέσο τον υπολογιστή του και τον προγραμματισμό, ψάχνει την πιθανή κακοήθεια στην πολιτική, άρα και την κοινωνία. Ο Νεκτάριος, ως γιατρός ογκολόγος συμβιβάζει την επιστήμη με την τέχνη και ο Σταύρος που λέει τον εαυτό του ογκολόγο έτσι κι αλλιώς, γιατί ασχολείται με τον όγκο στα έργα του…

Ο πρώτος άνθρωπος, μετά από τον Σταύρο που έμαθε για τους ΚΛΑΝ´Σ, ήταν η φίλη, νεαρή γιατρός, Ματίνα.

Στην ΚΛΑΝΣπλας, καθισμένος (με το κόκινο κασκόλ) ο Γιάγκος Ανδρεάδης.

Το όνομα ΚΛΑΝ´Σ, μετά το Catουρά, το λογότυπό μου στους Ερευνητές, μου ταιριάζει «γάντι».
Μπορεί να κοροϊδεύει λίγο την υπάρχουσα κατάσταση, είναι αντισυστημικό, όπως λίγο ή πολύ είμαστε και μείς και πέρα από αυτά, έχει μια σπουδαία ιστορία: Την ανακούφιση!

Η ομάδα ΚΛΑΝΣ πλας, σημαίνει ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ, ΟΥΦ, ΞΑΛΑΦΡΩΜΑ, παίρνει τον κακοήθη όγκο και προσπαθεί να τον μεταλλάξει σε καλοήθεια της τέχνης. Υπάρχουν άραγε ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ, ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΑΚΟΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ και την τέχνη? Όλα αυτά, θα τα διερευνήσει.

Και, Προσοχή: η ευτυχία παραμονεύει στα λημέρια της ανύπαρκτης αιωνιότητας.

Αυτή, είναι, που θα γράψει την ιστορία!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ" :

Οι ΚΛΑΝΣπλας και οι Πέπη Ρηγοπούλου και Παντελής Κορδώνης, σας προσκαλούν την Τρίτη και 13 Ιανουαρίου 2015 ΣΤΟΣΧΟΛΕΙΟ, από τις 18:00 ως τις 23:00 στα εγκαίνια του χώρου, με έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας και βίντεο.
Διάρκεια: Τρίτη και 13 Ιανουαρίου(!) έως Παρασκευή και 13(!) Φεβρουαρίου 2015.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Τετάρτη και Σάββατο 19:00 – 21:00
Την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου στις 20:00 θα γίνει συζήτηση με θέμα «Δημοκρατίες του πόνου ή/και του θανάτου με ομιλητές τους Σάββα Μιχαήλ, Πέπη Ρηγοπούλου και Νεκτάριο Αλεβιζόπουλο.
Διαβάζουν οι: Α. Βαρβάκη, Ε. Γεράρδη, Π. Παπαναστασίου και Γ. Παυλόπουλος.
Την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου από τις 18:00 ως τις 23:00, με ένα ποτό για κλείσιμο.
Προποντίδος 51, 10444
Μετρό Σεπόλια ή Αττική

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΛΑΝΣπλας  ΕΔΩ