ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟ ΘΕΑΤΡΟ στην Διάρκεια της Κατοχής (1941-44)/ Update

Φωτο: Ο Αιμίλιος Βεάκης, στον Οιδίποδα Τύραννο.

Η αντίσταση στην βαρβαρότητα, δεν γίνεται μόνο με τα όπλα, γίνεται και με την Τέχνη.

Η Τέχνη, κρατά ψηλά το φρόνημα, των ελεύθερων-σκλαβωμένων.  

Πολλοί καλλιτέχνες του ελληνικού Θεάτρου, στην διάρκεια της Κατοχής, πολέμησαν στο πλευρό του λαού, και στάθηκαν ήρωες, και πρόσφεραν και την ζωή τους, όταν χρειάστηκε, για την λευτεριά. 

Δύο ήταν τα κυριότερα κέντρα της αντιστασιακής δράσης των ηθοποιών:  

-το Εθνικό Θέατρο,  όπου όλοι οι ηθοποιοί, τεχνικοί, ακόμη και οι καθαρίστριες, είχαν ενταχθεί στο ΕΑΜ.

Εδώ κυριαρχεί η προσωπικότητα του Αιμίλιου Βεάκη.

Ο δεύτερος χώρος σημαντικής αντιστασιακής δράσης ηθοποιών ήταν...

-το Θεατρικό Σποδαστήριο, που γίνεται φυτώριο της ΕΠΟΝ, σχολείο αγώνα και καταφύγιο κυνηγημένων. 

Εδώ, λάμπει η μορφή του Βασίλη Ρώτα (φωτο αριστερά). 
Στο Θεατρικό Σπουδαστήριο, ο Βασίλης Ρώτας, έχει συνεργάτες σπουδαίους ανθρώπους του Θέάτρου και της Τέχνης γενικότερα:
Μάρκο Αυγέρη, Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, Γιάννη Τσαρούχη, Αντώνη Φωκά, Μάνο Κατράκη κ.ά

Ακόμη:

-ο Θίασος της Μαρίκας Κοτοπούλη, 
-το Θέατρο ΡΕΞ, 
-το Θέατρο ΑΛΚΑΖΑΡ...

ήταν επίσης από τους αξιοσημείωτους χώρους δράσης.

Η Προσφορά του Θεάτρου στα χρόνια της Κατοχής
Το ελληνικό Θέατρο, στα χρόνια εκείνα, προσέφερε πολλά:

Οργάνωνε πάρτι, σε διάφορα σπίτια, και συγκέντρωνε χρήματα για την ΕΑ (Εθνική Αλληλεγγύη).

Έφτιαξε συνεταιρισμό και οργάνωσε συσσίτια.

Ηθοποιοί, έβαζαν προκηρύξεις στις χλαίνες που οι γερμανοί άφηναν στην γκαρνταρόμπα. Ομάδες ηθοποιών, έφτιαξαν αφίσες με σχεδιασμένο ρολόι που έδειχνε 12 παρά 5, και δυο λέξεις στα γερμανικά που σήμαιναν «ΉΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΑΣ».

Ηθοποιοί, έγραφαν πολλές φορές συνθήματα στους τοίχους της Αθήνας, ή έβαζαν προκηρύξεις στα καθίσματα των θεάτρων, για να ενημερώνονται οι θεατές για το Συμμαχικό Αγώνα και την Αντίσταση.

Φωτό : Καίτη Ντιριντάουα
ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Το καλοκαίρι του 1942, έπαιζα στο Αλκαζάρ. Ένα βράδυ που το θέατρο ήταν πλημμυρισμένο από κόσμο, βγαίνω στη σκηνή και φωνάζω "Με συκοφαντούν ότι πρόδωσα έναν εγγλέζο. Είναι ψέμμα. Εγώ είμαι Ελληνίδα. Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η Αγγλία!". Με πιάσανε και με πήγανε στο Εμπειρίκειο (Φυλακές)
(Η Μαρτυρία της στο βιβλίο της Ολυμπίας Παπαδούκα, ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ)

Το ελληνικό Θέατρο, στα χρόνια της Κατοχής, γνώρισε συλλήψεις, φυλακίσεις και εκτελέσεις:

Μερικοί από τους ηθοποιούς που φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν...

Αιμίλος Βεάκης: Κρατούμενος στις φυλακές Αβέρωφ, αφού πέρασε από ανάκριση στη Μέρλιν.Τον Ιούλιο του 1941, οι Γερμανοί τον συλλαμβάνουν, επειδή ανεβάζει στο Εθνικό Θέατρο, τον «Οιδίποδα Τύραννο», και μέσω αυτής της τραγωδίας του Σοφοκλή, καταγγέλλει τυράννους και  στέλνει μηνύματα Ελευθερίας.

Μαίρη Βεάκη: κόρη του Αιμίλιου Βεάκη

Γιάννης Βεάκης: γιός του Αιμίλιου Βεάκη

Γιώργος Γληνός: Αδελφός του Δημήτρη Γληνού

Καίτη Ντιριντάουα: Φυλακίστηκε γιατί φώναξε από τη σκηνή του Θεάτρου «Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω η Αγγλία!».

Ρένα Ντορ: Φυλακίστηκε στο Χαϊδάρι

Μαίρη Λαλοπούλου: Βασανίστηκε στο κολαστήριο της οδού Ελπίδος «Κρυστάλ» από τον Παρθενίου και την ομάδα του. Την 15χρονη αδελφή της, οι «έλληνες» συνεργάτες των γερμανών, τη στείλανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία.

Ζινέτ Λακάζ: Ηθοποιός στη μάντρα του Αττίκ (Έπαιξε στα Χειροκροτήματα).

Μορίδης Θόδωρος: Γραμματέας του Σωματείου Ηθοποιών. Πέρασε από Γκεστάπο. Βασανίστηκε από Παρθενίου

και άλλοι

Υπήρξαν ακόμη και εκτελέσεις ελλήνων ηθοποιών από τους Γερμανούς, όπως και δολοφονίες από συνεργάτες των Γερμανών. 

Εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς:

 -Καβαφάκης Λέανδρος (Τενόρος)

-Μαρία Χατζοπούλου –Μανταλένα (Χορεύτρια Θεάτρου)

-Σοφία Μαυρίδη (Ηθοποιός στον θίασο της Μ.Κοτοπούλη)

-Βάσω Αργυριάδη- Σταυροπούλου (Ράφτρα στο Εθνικό Θέατρο)