ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ : Με έιχαν για πεθαμένο!

Ο Σταμάτης Μορφονιός, το αφηγήθηκε αυτό:

"Όταν ήμουν junkie, μια μέρα με πήγαν σηκωτό σε μια ψυχιατρική κλινική στην Γλυφάδα.
Είχαν πάει τον Σιδηρόπουλο κάποια χρόνια πριν.
Ο Π. (ψυχίατρος που τον είχε αναλάβει και εκείνον) με φώναξε στο γραφείο και μου είπε


"Είχα τον Παύλο πριν από εσένα, είχα και τον Άσιμο.
Έφυγαν και οι δύο.
Σήμερα έχω τον Χανδρινό (ποιητής του δρόμου που βρισκόταν χρόνια στην κλινική) τον Πετρίδη (κιθαρίστας του Παύλου) και σένα.
Είσαι καμένο χαρτί Σταμάτη.
Πήγαινε κάτω στο σαλόνι. Είναι το πορτρέτο του Παύλου (το είδα, το είχε φτιάξει κάποιος που ήταν εκεί μαζί του)
τώρα θα βάλουμε και το δικό σου δίπλα (το κρατούσε στα χέρια. Το είχε φτιάξει ένας ασθενής την ώρα που έπαιζα κιθάρα ένα βράδυ).
Τελείωσες Σταμάτη. Έχεις πεθάνει ήδη και συ".

Έτσι μου είπε".

Αυτός ο «ψυχίατρος» που γνωμάτευσε, πως ο Σταμάτης ήταν ένα καμένο χαρτί, και ήδη νεκρός, πόσα παράσημα (μούντζες) θέλει;

Ο Σταμάτης, δεν πέθανε.

Έζησε.

Και έζησε γιατί, βρήκε μόνος του τρόπο να αντιμετωπίσει τους φόβους και να περάσει τελικά, στην πολυπόθητη Ελευθερία. 

Έφυγε μια μέρα, από τη Φωλιά του Κούκου, φωνάζοντας "Ξυπνήστε ρε, δεν είναι σπίτι η φυλακή σας!". 

Αν κάποιοι ψυχίατροι, δεν ξέρουν πώς να πάρουν τον φόβο από όλα αυτά τα παιδιά, να αλλάξουν δουλειά, τεράστια ζημιά κάνουν.

Επί δέκα χρόνια ο Σταμάτης, είχε απέναντί του τον θάνατο.

Πολλές από τις εμπειρίες του, τις αποτύπωσε σε έναν μοναδικό δίσκο, που συγκαταλέγεται στα καλύτερα δείγματα του Κίτρινου Σούρουπου.

Χρωστάμε μεγάλη χάρη στον Βαξεβάνη που μας τον γνώρισε. Αυτός ο δίσκος, κυκλοφόρησε το 2013, με το περιοδικό HotDoc.

Από τότε, έχει γράψει και άλλα, σημαντικά τραγούδια. 

Μια επιλογή από τα τραγούδια του Σταμάτη ακολουθεί...

Ο Σταμάτης Μορφονιός, γεννήθηκε το 1973, στο Περιστέρι, εκεί μεγάλωσε, εκεί ζει και σήμερα.

Τα τραγούδια του έχουν ποιότητα σκέψης, ευγένεια, αλλού θέλει να γίνει πάλι παιδί και να παίξει, σε άλλα σημεία υπάρχει οργή για την αδικία. Σε όλα όμως, κυριαρχεί ο πόθος, για έναν ιδανικό κόσμο: αγάπη-ειρήνη-ελευθερία.

Ένα τραγούδι του (όχι το μόνο που κάνει εντύπωση), είναι το Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, γραμμένο για την ηρωική εξέγερση των φοιτητών μας, στο Πολυτεχνείο (1973).

Ο Σταμάτης, δεν έζησε τα γεγονότα εκείνα, αφού τότε γεννήθηκε. Όμως, τα περιγράφει με έναν πρωτότυπο καλλιτεχνικό τρόπο.

Βλέπει, τα παιδιά ανεβασμένα στα κάγκελα, και τα τανκς να είναι ακόμη, απέναντί τους, εκεί.

Το σύνθημα επαναλαμβάνεται: ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Σαν την μέρα της Μαρμότας, φαίνεται να ζει, ξανά και ξανά, εκείνο το ηρωικό Τριήμερο, όλα αυτά τα 40 χρόνια που το παλαιοκομματικό σύστημα, λεηλάτησε την Ελλάδα. 

Αυτό είναι το τραγούδι, που διάλεξε ένα σχολείο στην Πράσινη Γραμμή, για να το πουν οι μαθήτριες, στη γιορτή που ετοιμάζουν φέτος, για το Πολυτεχνείο.

Εξαιρετική τιμή και δικαίωση για τον Σταμάτη.

Έγραψα σήμερα, αυτό το μικρό σημείωμα για τον Σταμάτη Μορφονιό, γιατί τον θεωρώ εξαιρετικό καλλιτέχνη.

Θα γράψω περισσότερα, στο μέλλον.

Έχω την εντύπωση, ότι αν ζούσε ο Παύλος, θα άπλωνε το χέρι στον Σταμάτη και μ ένα πλατύ χαμόγελο θα του έλεγε «Γεια σου ρε φίλε Σταμάτη!».