Αθηνά Βελούδου - Ο Χορός των Τρελών

Η Αθηνά Βελούδου, στον χώρο της Εγκατάστασης, Narrentanz ή Ο Χορός των Τρελών (Φωτ. Μ. Νταλούκας, 2016)

Αυτό το κορίτσι, με έβαλε με ένα χαμόγελο σε έναν χώρο από Ποίηση, και σιωπηλές κραυγές, ενάντια σε έναν Εφιάλτη. What a feeling!

Το μεγάλο δωμάτιο, φωτιζόταν από λάμπες νέον, που έδιναν κίτρινο χρώμα, θυμίζοντας σούρουπο, τον κόσμο του λυκόφωτος, που περιέγραψε ως συνάντηση με τον «παραλογισμό» και ο Παύλος Σιδηρόπουλος και η Γιόλα Αναγνωστοπούλου.

Σήκωσα την φωτογραφική μηχανή. Η Αθηνά, οκλαδόν στο δάπεδο, κρατούσε στην αγκαλιά της, ένα παιδάκι. Πιο πέρα, δεξιά, ο Δημήτρης Κριτσωτάκης, έλεγε κάτι στην Μαρίνα. Απέναντι στον τοίχο, μέσα από βιντεοπροβολή, η Αθηνά, σε διάδρομο ψυχιατρείου, χόρευε βαλς, με τον Μαρκ.

Αυτό που χόρευαν ήταν το σάουντρακ της ταινίας Σαλό, παιγμένο παράξενα, σαν από ξεκούρδιστο πιάνο, ενώ ακούγονταν τα λόγια του Μαρκ:

Ήταν ένα απλό ανθρωπάκι, που ξοδεύεται σε διηγήσεις.
Το μάτι του βλέπει.
Βλέπω μια σακούλα.
Κρίτς-Κράτς
Βλέπω τα χαρτιά σας.
Βλέπω τις εικόνες της Παναγίας.
Έναν καθρέπτη. Μία κολώνια.
Ανθρώπους που πεθαίνουν.
Η αρχή κάθε μεγαλείου στη Γη είναι βουτηγμένη στο αίμα...
Τι ασύγκριτη φινέτσα!
Έτσι, χωρίς πολλά λόγια...
Με λένε Μάρκ.

Κοίταξα στον δεξιά μου τοίχο.
Εκεί, προβαλλόταν ένα βίντεο, με σκηνές από το φιλμ Σαλό, ενώ, στην θέση των υπότιτλων, υπήρχαν στίχοι, από ποίημα, γραμμένο από την Αθηνά και τον Μαρκ... Έμεινα σε ένα στίχο:

Κι από το σκοτεινό σκάνδαλο της συνείδησης, σκληροί και δονκιχωτικοί διαβαίνουν οι ανώνυμοι θεατές.

Ναι, αυτοί, «Δεν γνωρίζουν, ότι η Μπουρζουαζία, δεν δίστασε ποτέ, να σκοτώσει τα παιδιά της».

What a feeling! Αυτό το δωμάτιο μου μιλούσε.
Με ένα βαλς.
Με ένα re edit του Παζολίνι.
Υπήρχε ακόμη, μια νοσοκόμα, σε βίντεοπροβολή, που διάβαζε κάτι από το βιβλίο « Η Ιστορία της Τρέλας» του Φουκώ.

Και ένα τρίτο ποίημα, που προβαλλόταν επίσης στον τοίχο:

Σου φαίνονται σαν χορός μεταμφιεσμένων που σε κάνει να γελάς με τα καμώματα τους. Γλεντάς με το χάλι τους, με την αδιαντροπιά τους και ξεχνάς κι ότι και εσύ ο ίδιος μπορεί να χορεύεις ή έστω να χόρεψες κάποτε όπως αυτοί.
Καλώς ήρθατε!
Περάστε! 

Ένιωσα πως ήθελα να χορέψω κι εγώ, ένα βαλς με την Αθηνά. Να μπω λίγο στη θέση του «τρελού» Μαρκ, να πω την ξεκάθαρή του κουβέντα «Η αρχή κάθε μεγαλείου στη Γη είναι βουτηγμένη στο αίμα», να μεθύσω με αυτό το σπάνιο κορίτσι,  συζητώντας για τις 120 Μέρες στα Σόδομα, για τον φασισμό, που δεν λέει ποτέ, από αυτόν τον πλανήτη να φύγει.

Το ξέρω. Δεν υπάρχουν τρελοί, άλλοι από αυτούς που τρελαίνουν την ζωή μας. Μας καλούν να προσαρμοστούμε, σε έναν κόσμο, που θέλουν αυτοί. Ποτέ! Απροσάρμοστοι, διαφεύγουμε μ ένα βαλς.

ΥΓ.

Η Εγκατάσταση της Αθηνάς Βελούδου, Narrentanz ή Ο Χορός των Τρελών, παρουσιάστηκε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, 23 με 25 Ιουνίου 2016.

Είχε στόχο, να προσεγγίσει την έννοια της τρέλας, και την διαλεκτική σχέση της, με την πραγματικότητα και την αλήθεια.

(Όλες οι φωτογραφίες, Μανώλης Νταλούκας, 2016)