Σοφία Ντόβολη – Με αγνά υλικά (φέτα και φασόλια), η κοπέλα όχι μόνο κάνει Τέχνη, αλλά και διδάσκει!

Πρωτοποριακά γλυπτά, της Σοφίας Ντόβολη, σχολιάζουν ευφυώς και με χιουμοριστικό τρόπο, την οικονομική και πολιτιστική κρίση στην Ελλάδα.

Στέκομαι στα δύο, που κατά τη γνώμη μου, αποτελούν αριστουργήματα.

Το πρώτο, υλοποιείται από κύβους, που σχηματίζουν, επί του εδάφους, τον στίχο ΑΠ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΒΓΑΛΜΕΝΗ (ο στίχος του Διονυσίου Σολωμού, από τον Ύμνο στην Ελευθερία).

Οι κύβοι, μοιάζουν να είναι κομμένοι από μάρμαρο, αλλά αν τους ψηλαφίσεις (ή τους μυρίσεις), αντιλαμβάνεσαι ότι το υλικό είναι άλλο.

Πράγματι, η Σοφία Ντόβολη, κατασκεύασε τον κάθε κύβο, από ...τυρί, και μάλιστα την αθάνατη φέτα!

Το τυρί, πλάστηκε κατάλληλα, με κόλλα και φελιζόλ, έτσι που δίνει την εντύπωση πως είναι μάρμαρο.

Ποιο είναι το νόημα;

Μοιραία, μου έρχεται στο νου, ο ειρωνικός στίχος του Ζωρζ Πιλαλί : Τυριά ξυπνήστε θα σας φάνε οι βλάχοι!

Όμως αν είσαι τυρί, με την μεταφορική έννοια, θέλεις δεν θέλεις, θα σε φάνε οι βλάχοι. Και φυσικά, δεν αναφερόμαστε στους περήφανους και σεβαστούς Βλάχους μας, αλλά σε κάτι βλαχαδερά, που χρόνια τώρα μας έχουν κατσικωθεί στον σβέρκο.

Η αλήθεια είναι πως γίναμε τα τυριά της Ευρώπης. Μπορεί να στεκόμαστε, πολλές φορές προσοχή ακούγοντας τον εξαίσιο Ύμνο προς την Ελευθερία, αλλά, όσο δεν αλλάζουμε το πολιτιστικό περιβάλλον, φεύγουν τα μάρμαρα, χάνονται μαζί με την αρχαία μας  κληρονομιά, και εμείς παραμένουμε τυριά, μας τρώνε λαίμαργα, οι βλαχαδεροί.

Δεν κινδυνεύει η εθνική μας ταυτότητα, να χαθεί στον παγκόσμιο χάρτη, ούτε το κύριο πρόβλημα είναι, μην χάσουμε το σήμα κατατεθέν της ελληνικής φέτας. Κινδυνεύουμε κυρίως από εγχώριους εχθρούς, από αυτούς που έστησαν το κράτος της φτήνιας και της αρπαχτής, ύπουλα και μεθοδικά, τα τελευταία 40 χρόνια. 

Να θυμηθούμε το ΑΠ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΒΓΑΛΜΕΝΗ, σημαίνει να δώσουμε την μάχη, να εκδιώξουμε τους κακομούτσουνους και λαμόγιους. Αν δεν το κάνουμε, είμαστε σαν Έλληνες, και ο υπέροχος στίχος, γράφεται ειρωνικά, με τυρί, επί δαπέδου.

Το δεύτερο γλυπτό, που παρουσίασε η Ντόβολη, είναι τοποθετημένο στον τοίχο.

Η καλλιτέχνιδα, έβρασε αρκετά κιλά φασόλια, και έφτιαξε την αθάνατη φασολάδα. Αυτήν, με κόλες στερεοποίησε, και έκοψε σε κυλινδρικά τμήματα, που σχηματίζουν γράμματα, και τελικά τη φράση: ΤΟΥ ΤΡΟΦΟΥ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΗ ΤΙΜΩΡΟΣ.

Αριστούργημα!

Η φράση, αποτελεί παρωδία του στίχου, «του κάθε της εχθρού/ ο σκληρός τιμωρός», από το γνωστό στρατιωτικό εμβατήριο «Περνάει ο Στρατός».

Στην θέση του εχθρού, μπαίνει η λέξη Τροφός, σε αρσενικό γένος, που κανονικά δεν υπάρχει (η λέξη Τροφός, είναι πάντα σε θηλυκό γένος, η βυζάχτρα, η παραμάνα).

Ποιο είναι λοιπόν το νόημα; 

Δεν μπορώ κι εδώ, να μην θυμηθώ, έναν άλλο εξαιρετικό στίχο, αυτόν του Δημήτρη Πουλικάκου...

Πενήντα ώρες τη βδομάδα
για δυο πιάτα
φασουλάδα λαδερή
(Σκόνη Πέτρες Λάσπη)

Εδώ καταντήσαμε: Δουλειά -αν υπάρχει-πενήντα ωρών για δυο πιάτα φασουλάδα.
Ο στίχος δεν χτυπά την εξαίρετη φασουλάδα, βεβαίως, χτυπά, αυτόν που μας έφερε σε αυτή την κατάσταση. Και αυτός είναι ο τροφός, ο υπαίτιος.
Συνεπώς, το γλυπτό της Ντόβολη, μεταφράζεται: Η φασουλάδα- Ελλάδα,  θα τιμωρήσει σκληρά, τον τροφό της, δηλαδή τον υπεύθυνο, αυτόν που την γαλούχησε έτσι.
Και μας καλεί να βρούμε, όλους τους τροφούς που μας πτωχοποίησαν στο μυαλό και στην τσέπη. 

Συγκλονιστικά και τα δύο γλυπτά της Σοφίας.

Χρησιμοποίησε πτωχά υλικά, ενός πτωχού λαού, πλούσια όμως να αποδώσουν ιδέες και συμβολισμούς.

Μπράβο!

Don't you love her madly?

Τα γλυπτά παρουσιάστηκαν την Πέμπτη 7 Ιουλίου, στην Αίθουσα Νίκος Κεσσανλής, στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, και θα παραμείνουν μέχρι τις 12 Ιουλίου.

Εκτός από την Σοφία Ντόβολη, εκθέτουν άλλα δέκα ταλαντούχα παιδιά (Έκθεση Τελειοφοίτων Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών, ΑΣΚΤ).

Αξίζει να πάτε. Ώρες λιτουργίας 12 με 21 καθημερινά.

Πειραιώς 256, Ρέντης.

(Όες οι φωτογραφίες, Μ. Νταλούκας)