Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

Σκέψεις για τα ελληνικά συγκροτήματα των sixties- Με αφορμή το βιβλίο του Νίκου Σάρρου

Ο Νίκος Σάρρος, συγκέντρωσε τις φωτογραφίες 165 ελληνικών συγκροτημάτων της δεκαετίας του 60, σε ένα βιβλίο με τίτλο «Τα ελληνικά μουσικά συγκροτήματα των sixties / Ένα φωτογραφικό λεύκωμα».

Ζήτημα είναι, αν από αυτά τα 165 συγκροτήματα, μπορούμε να βρούμε έστω πέντε, που να έχουν καλλιτεχνική αξία. Τα περισσότερα, είναι σκουπίδια.

Αλλά ένα βιβλίο, που αποτυπώνει την πορεία του κιτς, στον χώρο του ελληνικού ροκ, έχει σχέση με το ψευδεπίγραφο, και όχι με το πραγματικό ροκ, στην Ελλάδα.
Η αλήθεια είναι, πως, ελάχιστα ήταν τα ελληνικά συγκροτήματα του 60, που εξέφρασαν, την διάθεση, με τον ισχυρό καλλιτεχνικό τρόπο, που το έπραξαν άγγλοι, όπως οι Kinks, Rolling Stones, Beatles κλπ.
Οι περισσότεροι των δικών μας, έκαναν συγκρότημα για να βρουν γκόμενα, ή αρπαχτές σε κανένα μαγαζάκι. Από Τέχνη, ούτε λόγος.

Το καρακατσουλιό που σχηματίζεται και διεισδύει στη νεολαία, εκείνη την εποχή (το οποίο πολλοί συγχέουν με το ροκ), αποτελεί μια ροκ μεταμφίεση, ένα πρόσχημα.


Θα πρέπει να ομολογήσουμε, πως πριν το 1970, μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί, που μπορούν να ονομαστούν ροκ καλλιτέχνες.
Και δυστυχώς, πρόσωπα λαμπερά του πραγματικού ροκ  παρελθόντος μας (Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Ρωμανός κ.α), δεν περιλαμβάνονται στο βιβλίο. Περιλαμβάνεται όμως, ο κάθε κατακαημένος που θέλησε να πιάσει τότε κιθάρα, παριστάνοντας τον Κηθ Ρίτσαρντς, είτε ονειρευόμενος πως ήταν ο Τζων Λέννον.
Σε εξοργίζει ακόμα, η «άποψη» του συγγραφέα...

θεωρώ τα συγκροτήματα του ’60 πιο ενδιαφέροντα σε σχέση με τα αντίστοιχα των seventies και των eighties
(Νίκος Σάρρος)

Ποιός ήρθε; Αν για τον Σάρρο, το «Τρελοκόριτσο», έχει πιο ενδιαφέρον απ τον «Ανεπρόκοπο», τότε επιβεβαιώνει την άποψη, πως ένας συλλέκτης και φαν (όπως αυτός), δεν δικαιούται δια να ομιλεί για το ροκ στην Ελλάδα.

Εν κατακλείδι, ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια, πρέπει να κάνουμε ένα ξεσκαρτάρισμα. Αλλού τα λάχανα, και αλλού οι λαχανίδες. Και η έρευνα μιας εποχής, δεν είναι ένας τηλεφωνικός κατάλογος. Όχι όποιος έχει τηλέφωνο (εν προκειμένω κιθάρα) μπαίνει μέσα. Από που και ως που, ο Καρατζαφέρης, μπορεί να σταθεί, δίπλα στον Πουλικάκο;
Άλλο ναύτης, κι άλλο καντηλανάφτης.

ΥΓ.
Διάβασα τελευταία, τη γνώμη που έχει ο Νίκος Σάρρος, για τον Παύλο Σιδηρόπουλο.
Τον χαρακτηρίζει «πρεζάκια, που ήξερε να παίζει μόνο τέσσερα ακόρντα».
Αυτή η ιταμή φράση, με την οποία ο Σάρρος, απαξιώνει τον Παύλο (ενώ εκτιμά, έναν ...Λάκη Τζορντανέλλη!), μας δείχνει το ήθος και την ιδεολογία του «συγγραφέα».




4 σχόλια:

  1. Επιτέλους κάποιος να τα πει! Μας τα 'χουν πρήξει και αυτός και ο κολλητός του ο Τρούσας με τους Βουτσάδες, μιας ανύπαρκτης σκηνής. Τί να πεις όμως για άτομα που ΔΕΝ έχουν το ροκ ως βίωμα. Το παίζουν "ιστορικοί" της πλάκας να παραμυθιάζουν όσους δεν ήταν εκεί, βεβαίως χωρίς να έχουν πάρει μυρωδιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι ο Σάρρος επίσης πιστεύει ότι επί χούντας το ροκ ήταν πιο ελεύθερο κι από τις ΗΠΑ:
    "Απόρω πάντως ρε Φώντα, που ακόμα ασχολείσαι να αποδείξεις πράγματα δεδομένα και ιστορικά τεκμηριωμένα... Επειδη μερικοί τότε είχαν "μανία καταδιώξεως", δεν σημαίνει οτι η χούντα κυνηγούσε τα συγκροτήματα..."

    Σάρρος και Τρούσας, τα σταλινικά μπραδεροσιστεράκια του Μαστοράκη και των Μοντέρνων Ρυθμών στα '00s και '10s.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχω διαφορετική άποψη. Το "ροκ" στα 70's ήταν απλώς ένας κιθαριστικός αυνανισμός με στιχουργική πιο γραφική και από τη Σαντορίνη και ενορχηστρώσεις που ο μόνος που θα τις ζήλευε είναι ο Μαραβέγιας. Αλήθεια; Ο Ανεπρόκοπος; Ειλικρινά τωρα; Ροκ ο Σαββόπουλος; Ευτυχώς που βρετανοί και αμερικάνοι δεν μπορούν να διαβάσουν Ελληνικά γιατί θα είχαμε γέλια....Καταλάβετε το, αν υπάρχει ελληνικό ροκ, αυτό είναι σίγουρα πιο κοντά στα όσα γινόντουσαν στα 60's και στα Αγγλόφωνα 80's-90's-00's-10's τα 70's κατέστρεψαν την ελληνική ροκ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το βιβλίο του Σαρρου δεν ειναι τίποτα αξιολογο. Κιτσατο εξώφυλλο πανάκριβο και τίποτα ενδιαφέρων .Ο άνθρωπος ειναι άσχετος με την μουσικη,σιγουρα δεν εχει δισκοθήκη και γνώσεις πάνω στα 60ς .Το μονο που εκανε,ειναι να βρει πληροφορίες για αυτα τα συγκροτήματα. Οκ δεν ειναι και κατι δύσκολο ,εαν διαβάσεις τους μοντέρνους ρυθμούς υπάρχουν μεσα όλες αυτες οι πληροφορίες... Αυτο το βιβλίο δεν έπρεπε να κάνει πάνω απο 10 ευρώ. Ο Σαρρος το έκανε για το εφέ του και για να βγάλει κανα φραγκο. Επίσης τον άκουσα και σαν dj για την παρουσίαση του βιβλίου...ηταν για κλάματα. Θα του ταίριαζε καλύτερα να γράψει κανα βιβλίο για τον Γονίδη που έχουν και ίδιο dress code.
    Κώστας Πίτουρας

    ΑπάντησηΔιαγραφή