Ένα μικρό σημείωμα για τον Θάνο Ανεστόπουλο.

Ο Θάνος Ανεστόπουλος (Φωτο: Θωμαή Παυλίδου, edited by akis)

Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, το 1967.

Μεγάλωσε στην Νέα Ζωή, στο Περιστέρι.

Ο πατέρας του, εργάτης φτωχός, έτρεχε από το πρωί μέχρι το βράδυ, σε τρεις δουλειές, για να τα βγάλουνε πέρα.

Καλός μαθητής, είχε από μικρός το όνειρο να γίνει δάσκαλος ή ποιητής-συγγραφέας. Πέρασε όμως στην Ανωτάτη Βιομηχανική (Οικονομικό Πανεπιστήμιο) ακολουθώντας την επιθυμία του πατέρα. Δεν άντεξε, και τα παράτησε, λίγο πριν το πτυχίο. Αργότερα, εξήγησε στην Ελευθερία Αλαβάνου: 

«Όλοι οι φοιτητές προσπαθούσαν να κερδίσουν μια θέση στην κρεατομηχανή του μέλλοντος για να γίνουν σκληροί τεχνοκράτες. Πήγα να πάθω κατάθλιψη, δεν το σήκωνε ο οργανισμός μου... Μια μέρα ήμουν στο αμφιθέατρο, χρωστούσα τέσσερα μαθήματα για το πτυχίο. Από αντίδραση, σηκώθηκα κι έφυγα. Ήταν ένας λέκτορας εκεί κοντά που με ήξερε, με είδε να φεύγω, μου λέει ‘πού πας;’, του λέω ‘σε χαιρετώ, φεύγω, δεν μπορώ άλλο πια’.».

Τα Διάφανα Κρίνα.

Φωτο: Ο πρώτος μεγάλος δίσκος του συγκροτήματος.

Αφού εγκαταλείπει την Βιομηχανική, στρέφεται απερίσπαστος πια, στις τρεις μεγάλες αγάπες του, την ποίηση, την ζωγραφική και την μουσική.

Το 1991, μετά από κάποια πειραματικά σχήματα, ιδρύει τα «Διάφανα Κρίνα».

Η πρόθεσή του, δεν ήταν να κάνει μια μπάντα ροκ εν ρολ, αλλά ένα όχημα ποιητικό.

Όπως εξομολογήθηκε στον Θεοδόση Μίχο...

«Εγώ πάντως θυμάμαι ότι δεν είπα ποτέ «πάμε να κάνουμε μια μπάντα». Έλεγα «πάμε να βάλουμε μουσική στα ποιήματα». Θυμάμαι στις πρόβες ότι αντί να κουρδίζουμε τα όργανα, καθόμασταν πολλές ώρες γύρω από ένα τραπέζι και αναλύαμε τον κάθε στίχο. Και μετά ξεκινούσαμε να παίζουμε, έτσι, για λίγο...»

Τα Κρίνα, παρουσιάζουν έργο σημαντικό, και σήμερα καταγράφονται ανάμεσα στα καλύτερα συγκροτήματα του ελληνικού ροκ. Παρουσιάζουν πολύ δυνατούς στίχους, που κοσμούν το ελληνικό ροκ, γραμμένους οι περισσότεροι, από τον Θάνο, και τον άλλο εξαίρετο, Παντελή Ροδοστόγλου. Μέχρι να διαλυθούν (2009), κυκλοφορούν πέντε άλμπουμ (εκτός από τα singles), με τραγούδια διαμάντια, ενώ ένα ακόμη που κυκλοφορούν (Ο Γύρος της Μέρας σε Ογδόντα Κόσμους/2005), περιέχει μόνο μουσική, και συμπληρώνεται από ειδικό ένθετο, με ζωγραφικά έργα του Θάνου.

Ένα δείγμα, από τις ερμηνείες του Ανεστόπουλου, με τα Διάφανα Κρίνα. Το τραγούδι "Ένα Σκιάχτρο που άρπαξε φωτιά".

Ως το Τέλος.

Το 2012, ο Θάνος Ανεστόπουλος, παρουσιάζει τον πρώτο προσωπικό δίσκο, που θα ήταν και ο τελευταίος που κυκλοφόρησε όσο ζούσε

Έχει τίτλο «Ως το Τέλος».

Ο δίσκος, δημιουργείται την περίοδο της οικονομικής και πολιτιστικής κρίσης.

Καταγράφει τα αισθήματα του Θάνου, ως προς το ζοφερό περιβάλλον, αλλά και την πίστη του, για την νίκη στο τέλος του καλού (Η Αγάπη θα βλαστήσει).

Καταγράφει ακόμα, την αγάπη του για την κάντρυ μουσική, το μπλουζ, και το σκοτεινό ύφος και ήθος, των «καταραμένων» αμερικανών ποιητών.

Ένας υπέροχος δίσκος, που γίνεται με απλή παραγωγή (το δύσκολο είναι το απλό), για να αναδειχτεί η ομιλία, έως τον ψίθυρο της ψυχής, και όχι η δεξιοτεχνία του ηχολήπτη.

Σε αυτόν τον δίσκο, μπορείς να αφουγκραστείς καλά την ανάσα του Θάνου.

Ως κανόνας, ακολουθούνται οι ηχογραφήσεις, του αείμνηστου (και επίσης μεγάλου ρομαντικού) Johnny Cash, ηχογραφήσεις απλές, που αναδεικνύουν το ζεστό χρώμα της ποίησης.

Ο Ανεστόπουλος, έχει επηρεαστεί πολύ, και από την προσωπικότητα του αμερικανού τραγουδοποιού. Ιδιαίτερα, από την μεγάλη αγάπη που είχε ο Cash, στην γυναίκα του June.

Διαβάζει πως, μετά τον θάνατο της June, ο Cash, παντού έβλεπε εκείνη, τα πάντα του θύμιζαν εκείνη. Από εδώ, εμπνέεται τους στίχους του τραγουδιού «Το κάθε τι». Έναν υπέροχο ύμνο στην πραγματική και αιώνια αγάπη, τραγούδι που έχει φυσικά αφιερώσει στον Johnny Cash.

Η τελευταία παράσταση. «Από τις ρίζες ως τα άνθη του καλού»

Στις 14 Μαΐου 2016, ο Θάνος Ανεστόπουλος, εμφανίστηκε επί σκηνής, για τελευταία φορά. Μια παράσταση συγκλονιστική στο Παλλάς,  όπου παρουσίασε όσους τον είχαν δημιουργικά σημαδέψει.

Ήθελε, πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι, να μας μιλήσει γι αυτούς: ο Καβάφης, η Πολυδούρη, ο Σιδηρόπουλος, ο Waits, ο Καρυωτάκης, ο Cave, η Simone, ο Ουράνης και άλλοι, έδωσαν το πνευματικό έργο τους, μέσα από τις ερμηνείες του Θάνου και μιας παρέας φίλων μουσικών και εκλεκτών καλεσμένων.

ΥΓ- Ο Θάνος Ανεστόπουλος, έγραψε μουσική και για τις θεατρικές παραστάσεις: «Δις Τζούλια» και «Σ’αγαπώ και μου λύπεις».

Έχει μελοποιήσει ακόμη, αρκετούς έλληνες ποιητές, όπως τον Σταύρο Σταυρόπουλο κ.α.

Το ζωγραφικό έργο του, επίσης είναι σημαντικό.

Θα αναφερθούμε αναλυτικότερα, στο μέλλον.