Ένας μεγάλος καλλιτέχνης, έφυγε
από κοντά μας.
Ο Θάνος Ανεστόπουλος, ο ρομαντικός ποιητής, ο καραλλένιος μουσικός και ζωγράφος, πέρασε για πάντα στον παγωμένο κήπο.
Σήμερα το πρωί, πληροφορηθήκαμε
την θλιβερή είδηση.
Ό,τι και να γράψει κανείς για
τον Θάνο Ανεστόπουλο, λίγο θα είναι.
Η φωνή του, ήταν
συγκλονιστική.
Το εξαίσιο έργο του, σε ταξίδευε, σε εσωτερικούς κόσμους, μακριά από το
γκρίζο αηδιαστικό της καθημερινής μίζερης συνάφειας προσώπων και πραγμάτων.
Ένας μύστης της Τέχνης, που όμως, θα έλεγες, πως, γεννήθηκε μελαγχολικός.
Ένας μύστης της Τέχνης, που όμως, θα έλεγες, πως, γεννήθηκε μελαγχολικός.
Ο ίδιος, είχε πει...
«...Η δικιά μου μελαγχολία
είναι σαν το μούχρωμα που βάφεται ο ορίζοντας, την ώρα εκείνη τη μεταίχμια, που
το βράδυ σπρώχνει απαλά, και γλυκά, τη μέρα να φύγει, ν αποσυρθεί. Τις
περισσότερες φορές αφήνω τον εαυτό μου να βιώνει. Άλλοτε μια βαθιά κι άλλοτε
μια γλυκιά μελαγχολία, που πολλές φορές εξωτερικεύεται με την μουσική και την
ποίηση η ζωγραφίζοντας...»
Ένας από τους ποιητές που αγαπούσε πολύ, ήταν ο Κώστας Ουράνης.
Αξέχαστη θα μείνει η ερμηνεία του, στους πένθιμους στίχους του ποιητή...
Αξέχαστη θα μείνει η ερμηνεία του, στους πένθιμους στίχους του ποιητή...
καποιος ειχε αναφερθει προ εξαμηνου σε μια συνεντευξη που ειχατε παρει απο τον ανεστοπουλο αλλα δεν την βρισκω στο blog σας..
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι ευκολο κυριε Νταλουκα να ανεβασετε την συνεντευξη που ειχατε παρει απο τον Θανο Ανεστοπουλο?ευχαριστω.
ΑπάντησηΔιαγραφή