Το χρώμα είναι χρώμα
Θυμάμαι τον εαυτό μου σα μικρό παιδί, να ντρέπεται και να κοκκινίζει με το παραμικρό.
Η ζέστη επίσης, με πείραζε και έκαιγε τα μάγουλα και τα αυτιά μου, κάνοντάς με να νιώθω άβολα, σε σημείο που έφτανα να λέω πόσο τυχερά είναι τα σκουρόχρωμα παιδάκια που δεν κοκκινίζουν...
Είχα κι άλλο πρόβλημα με το κόκκινο χρώμα: Το φοβόμουν.
Όποτε άκουγα τη βουή που έκανε ο αέρας όταν φύσαγε πολύ, έλεγα: "...Ο κόκκινος αέρας, μαμά, φοβάμαι..."
Δεν ξέρω γιατί, αλλά το κόκκινο χρώμα, το είχα συνδυάσει με τη βία και την ένταση. Και με την ντροπή, βέβαια.
Στο σπίτι ο μπαμπάς ήταν Ολυμπιακός, ενώ η μαμά ΑΕΚ. Προτίμησα την ομάδα της ΑΕΚ, ίσως λόγω χρώματος, ίσως επειδή το λόγκο της, συμβολίζεται με ζώο...
Μεγαλώνοντας, έμαθα να αγαπάω όλα τα χρώματα και να τα φοράω ανάκατα επάνω μου. Ακόμα αυτό κάνω.
Θυμάμαι τον εαυτό μου σα μικρό παιδί, να ντρέπεται και να κοκκινίζει με το παραμικρό.
Η ζέστη επίσης, με πείραζε και έκαιγε τα μάγουλα και τα αυτιά μου, κάνοντάς με να νιώθω άβολα, σε σημείο που έφτανα να λέω πόσο τυχερά είναι τα σκουρόχρωμα παιδάκια που δεν κοκκινίζουν...
Είχα κι άλλο πρόβλημα με το κόκκινο χρώμα: Το φοβόμουν.
Όποτε άκουγα τη βουή που έκανε ο αέρας όταν φύσαγε πολύ, έλεγα: "...Ο κόκκινος αέρας, μαμά, φοβάμαι..."
Δεν ξέρω γιατί, αλλά το κόκκινο χρώμα, το είχα συνδυάσει με τη βία και την ένταση. Και με την ντροπή, βέβαια.
Στο σπίτι ο μπαμπάς ήταν Ολυμπιακός, ενώ η μαμά ΑΕΚ. Προτίμησα την ομάδα της ΑΕΚ, ίσως λόγω χρώματος, ίσως επειδή το λόγκο της, συμβολίζεται με ζώο...
Μεγαλώνοντας, έμαθα να αγαπάω όλα τα χρώματα και να τα φοράω ανάκατα επάνω μου. Ακόμα αυτό κάνω.
Το κόκκινο έγινε το αγαπημένο χρώμα στις κοινωνικοπολιτικές αναζητήσεις μου και άρχισα να κοκκινίζω λιγότερο, χωρίς, όμως, να ντρέπομαι και λιγότερο.
Περνώντας μέσα από μια προσωπική ιστορία υγείας, κατά τη διάρκεια της οποίας έφυγε και το λίγο ροζ από το πρόσωπό μου, εκτίμησα το κόκκινο πιο πολύ.
Μετά από τις απώλειες των γονιών μου, κατάλαβα πως, τελικά, το κίτρινο είναι το χρώμα που φοβάμαι.
Αλλά το χρώμα, είναι χρώμα!
Μένοντας με τον σύντροφό μου στον Κολωνό τα τελευταία 25 χρόνια με διαλείμματα στο πατρικό μου και έχοντας το Σχολείο σα βάση τα τελευταία τέσσερα χρόνια,
χαίρομαι πολύ που θα ανοίξει την πόρτα, τις αίθουσες και την αυλή του, για την παρουσίαση του βιβλίου του γείτονα και φίλου Κώστα Κρεμμύδα με τίτλο ερυθρόλευκη τρέλλα, κόκκινες τουλίπες στον Κολωνό.
Η παρουσίαση θα γίνει στην αίθουσα του Μυστικού Δείπνου, με αφορμή και τη συμμετοχή της ομάδας ΚΛΑΝ´Σπλας στο WEAREATHENS, www.weareathens.gr
που το Σχολείο θα είναι ανοιχτό το Σάββατο από τις 12:00 το μεσημέρι και την Κυριακή από τις 12:00 ως τις 16:00.
Σας περιμένουμε με χαρά, ό,τι χρώμα κι αν είστε, όποιο χρώμα κι αν αγαπάτε.
Πάντως, ο αέρας είναι ακόμα κόκκινος, μαμά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου