Τρία χρόνια από τον θάνατο του Ντέμη Ρούσσου

Συμπληρώθηκαν χτες, τρία χρόνια από τον θάνατο του Ντέμη Ρούσσου. Γρήγορα περνάει ο καιρός, αλλά, η εκπληκτική φωνή του Ντέμη, θα μείνει για πάντα.

Γνώρισε στιγμές δόξας, ιδιαίτερα με τους Aphrodite’s Child, το Παιδί της Αφροδίτης, που μας χάρισε την παγκόσμια αναγνώριση, στα μουσικά πράγματα από το 1968 μέχρι και το 1972.

Η απόφαση των τριών μελών (Βαγγέλη Παπαθανασίου, Ντέμη Ρούσσου και Λουκά Σιδερά) να δοκιμάσουν την τύχη τους, στο εξωτερικό, ήταν καθοριστική για μια λαμπερή πορεία που τους πέρασε στην αθανασία. Η αρχή της πορείας αυτής, το ταξίδι δηλαδή στο Παρίσι, και τα γεγονότα που ακολούθησαν, περιπλέκονται από μύθους. Ένας από αυτούς, είναι ότι έφθασαν στην Γαλλία, όταν εξελισσόταν η εξέγερση των φοιτητών και εργατών του  Γαλλικού Μάη. 

Το ταξίδι στο Παρίσι

Επί μισό σχεδόν  αιώνα, αναπαραγόταν ο μύθος, πως οι Aphrodite’s Child, ταξιδεύοντας για Λονδίνο, εγκλωβίστηκαν στο Παρίσι, από τα επαναστατικά γεγονότα του Μάη του 68.

Ο μύθος συνέχιζε, πως έτσι αναγκάστηκαν να κάνουν εκεί τον πρώτο τους δίσκο, που τελικά όμως, τους βγήκε σε καλό.

Ένα από τα πρώτα ρεπορτάζ για τους  Aphrodite’s Child, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ τον Σεπτέμβριο του 1968, έδινε την εξής ιστορία...

«...Το τραίνο (που μετέφερε τους Aphrodite’s Child), σταματά με απότομο φρενάρισμα στο Παρίσι... και ξαφνικά χίλιες φωνές ουρλιάζουν ενώ πέφτουν χειροβομβίδες, τσιρίζουν αυτοκίνητα πρώτων βοηθειών... ο σταθμός κλείνει ...είναι η μεγάλη απεργία...»

(Ανυπόγραφο άρθρο στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ 13 Σεπτ 1968)

Ο ανώνυμος αρθρογράφος, σαν πολεμικός ανταποκριτής, εξηγούσε στους αναγνώστες του περιοδικού, γιατί τα Παιδιά της Αφροδίτης, δεν πήγαν στην Αγγλία, όπως σχεδίαζαν, αλλά έμειναν στο Παρίσι.

Αυτό το «ρεπορτάζ» έφτιαξε ένα ψέμα, που επί σχεδόν πενήντα χρόνια, αναπαραγόταν, και ακόμη και στις μέρες μας, το είδαμε, σε πρόχειρα άρθρα, αυτοσχέδιων ερευνητών, όπως...

«Το συγκρότημα φθάνοντας στο Παρίσι τον Μάιο του ’68... και λόγω των γενικών απεργιών που δοκίμαζαν τότε τη Γαλλία, «κολλάει» στο Παρίσι (μέσα στα γεγονότα του Μάη), ξεκινώντας από ’κει μιαν αναπάντεχη καριέρα..»

(Φώντας Τρούσας στην Lifo, Ιανουάριος 2015)

Σήμερα, καταρρίπτεται οριστικά, αυτός ο μύθος, με μια φωτογραφία σελίδας από το διαβατήριο του Ντέμη Ρούσσου. Στη φωτογραφία, φαίνεται καθαρά, ότι η ημερομηνία εισόδου του στην Γαλλία, ήταν η 23^η Μαρτίου του 1968.

Ήταν αναμενόμενο. Πρώτα πρώτα, η ιστορία του αποκλεισμού τους, λόγω του Γαλλικού Μάη, φαινόταν αμέσως πως ήταν ψεύτικη και μόνο ένας εντελώς ανεγκέφαλος, δεν θα μπορούσε να δει το προφανές που έβγαζε μάτι: Αν τα Παιδιά της Αφροδίτης, είχαν φθάσει τον Μάιο, πώς ήταν δυνατόν να κυκλοφορήσουν τον δίσκο μέσα στον ίδιο μήνα που είχαν κλείσει τα πάντα;

Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, αλλά και συνεντεύξεις που έχει δώσει το συγκρότημα, οι φοιτητές στα οδοφράγματα, από τα τρανζιστοράκια τους, άκουγαν το Rain and Tears, και μάλιστα, το συνέδεαν με αυτό που βίωναν: Βροχή τα δακρυγόνα, και Δάκρυα από τα δακρυγόνα.

Αυτός ήταν και ο λόγος, που αγαπήθηκε αμέσως το τραγούδι.

Αν λοιπόν, το Rain and Tears, έπαιζε μέσα στον Μάη, πότε πρόλαβαν και βρήκαν εταιρεία, συνεννοήθηκαν, ηχογράφησαν, τύπωσαν, και ενώ όλα ήταν κλειστά από την γενική απεργία;

Οι παρατηρήσεις όμως αυτές (ακόμα και συνέντευξη που έδωσε στον γράφοντα, ο Λουκάς Σιδεράς), δεν άλλαζαν την γνώμη των πολλών δημοσιογραφούντων, που ήθελαν ντε και καλά, τα Παιδιά της Αφροδίτης, να έχουν φθάσει στο Παρίσι, και να μένουν αποκλεισμένοι εκεί, στα γεγονότα του Γαλλικού Μάη.