Το ξέρω
Πέρασε η Εποχή της Αθωότητας
Κι ήρθε αυτή της Ενοχής
Εμείς την σπρώξαμε στον γκρεμό
Και μετά
χαθήκαμε στο σκοτάδι
Ίσως κάποτε να ξυπνήσει από τον αιώνιο ύπνο
Φορώντας πάλι το αστραφτερό της χαμόγελο
Και εκείνο το αγνό κατάλευκο ρούχο
Κάπου κάπου
την βλέπουμε στα όνειρα
μια σκιά
που γλιστρά γρήγορα
αφήνοντας έναν τρομαγμένο λυγμό
κι ένα μαύρο ΓΙΑΤΙ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου