ΓΕΛΑΩ

Hijab (Μανώλης Νταλούκας, 2015)

Κριτική, χωρίς αισθητική δεν υπάρχει.

Κριτικός, χωρίς καλλιτεχνικό αισθητήριο, είναι κομπλεξικός σαλτιμπάγκος.

Γνωστός σκουπιδορύχος για παράδειγμα, χαρακτήρισε χειρότερο δίσκο του 2014, τον ...δίσκο του Neil Young!

Ο δίσκος, ένα αριστούργημα, αντιμετωπίζεται σαν το μεγαλύτερο κακοτέχνημα, από τον σκουπιδόκοσμο του σκουπιδορυχείου.

Η περί της Τέχνης ενασχόλησις, είναι άθλημα ευγενές, δεν κάνει για σβίγκους.

Αν περιμέναμε από τους σκουπιδορύχους να χαρτογραφήσουν το νέο αίμα, να μας υποδείξουν έργα πρωτοποριακά, ζήτω που καήκαμε.

Οι φελλοί συσπειρώνονται, αποτελούν

σκουπιδοοικογένεια, που παρουσιάζεται σαν Αγία : ο κολλητός του κολλητού, ο βλάκας αγκαλιά με άλλον βλάκα, ομονοούν για να εξυπηρετήσουν αλλήλους.

Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν αναφορά, σε κάτι που δεν είναι στη δική τους παρέα.

Το Σκουπιδορυχείο, θα αναφέρει σαν να ήταν η μεγαλύτερη είδηση, και την κλανιά κολλητής εταιρείας (της b-other side π.χ) ενώ θα αγνοήσει εντελώς, κάθε σπουδαία δραστηριότητα, καλλιτεχνών που δεν «αποστέλλουν» δίσκους, γη και ύδωρ. Έτσι οι καλλιτέχνες του χιπ-χοπ, για τον σκουπιδόκοσμο, είναι σαν να μην υπάρχουν. Οι αξιόλογες παραγωγές της COBALT music, ή της The Sound Of Everything, επιμελώς θάβονται, δια της σιωπής, ενώ θα ακούσεις σκουπιδοχειροκροτήματα σε ότι κάνει εκείνος ο κακομοίρης Μιμάκος.

Το σκουπιδαριό αποτελεί πρόβλημα.

Ρυπαίνει.

Αυτές τις μέρες, όλοι απορήσαμε που η Στανίση, η πονηρή τραγουδίστρια με την τραβεστογόβα, βρήκε το θράσος  να ζητήσει την ψήφο μας. Προηγουμένως τα κονόμαγε με κιτς διαφημίσεις στα Τζάμπο, τις οποίες οι σκουπιδορύχοι εκθείαζαν. Έτσι φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, αν μας περιτριγυρίζουν σκουπίδια, ένας λόγος είναι που δεν κράξαμε όσο έπρεπε τα πάσης φύσεως σκουπιδορυχεία.

Σήμερα, σκουπιδορύχος μας εγκάλεσε, διότι λέει του υποδείξαμε πού έκανε λάθος. Και δικαιολογείται ότι λόγω του ότι έγραφε τα ...χαράματα, ήταν κουρασμένο το πουλάκι μου, και μπέρδεψε λίγο το σώβρακο με τη γραβάτα...

"...μέσα στη βιασύνη της δουλειάς (το κείμενο στο LiFO το έγραψα τάχιστα και χαράματα, για να προλάβω την επικαιρότητα) μπερδεύτηκα με τα Εβδομαδιαία και Μηνιαία γαλλικά περιοδικά (Charlie, Hara-kiri) που ανοιγόκλειναν και δεν διευκρίνισα πως το μηνιαίο Hara-kiri εξακολουθούσε να κυκλοφορεί και στα seventies και στα eighties..."

Όμως, αντί να πει το ναι έκανα λάθος και να σταματήσει εκεί, επιχειρεί σαν τις κατίνες που τσακώνονται στις γειτονιές, συμψηφισμό, επιχειρεί δηλαδή να βρει και σε μας λάθη.

Γελάω.

Και τι λάθη μου βρήκε ;

Πρώτον, λέει, «δεν παρέχω κανένα στοιχείο ότι έχω ξεφυλλίσει», ΑΓΚΑΘΙ, και HARA-KIRI.

Γελάω. Δηλαδή, ήθελε να του βάλω φωτογραφία, να ...ξεφυλλίζω τα περιοδικά ; Τόσο βλάκας θεέ μου!

Δεύτερον, λέει ότι αυτός δεν έγραψε ότι το ΧΑΡΑΚΙΡΙ ήταν αντίστοιχο με το Charlie Hebdo, αλλά ότι ήταν επηρεασμένο. Στη συνέχεια όμως, προσπαθεί δια μακρών, να αποδείξει ότι το ΧΑΡΑΚΙΡΙ ήταν αντίστοιχο με το Charlie Hebdo !

Γελάω.

Τρίτον. λέει ότι είναι απόδειξη πως εγώ δεν έχω το τεύχος ΑΓΚΑΘΙ, όπου ο Μάνθος παρουσιάζει τον Σαββόπουλο σαν θείο βρέφος, αφού κάνω-λέει-λάθος την ημερομηνία και γράφω για Οκτώβριο του 1984.

Γελάω.

Προφανώς, δεν κατάλαβε, ότι αναφέρομαι στον μήνα που σημειώθηκε η αυτεπάγγελτη δίωξη (Οκτώβριος του 1984) και όχι στον μήνα που κυκλοφόρησε το περιοδικό (Αύγουστος του 1984).

Αλήθεια, είναι τόσο καρούμπαλος ;

Μα αν δεν είχα το τεύχος, πού διάολο βρήκα και σκάναρα, το κολάζ, αφού μέχρι τώρα δεν έχει δημοσιευτεί πουθενά, εκτός από εκεί ;

Τέταρτον γράφει, ότι είμαι κλέφτης γιατί βούτηξα από το ίντερνετ τη φωτογραφία του Μάνθου.

Τον πληροφορώ, ότι έχω την πρωτότυπη φωτογραφία, αυτό φαίνεται και από το μέγεθος, και να διορθώσει το λάθος του, σημειώνοντας «ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκα».

Η επιχειρηματολογία του Δελαπατρίδη σκουπιδορύχου, μου θυμίζει την ιστορία εκείνου που συνελήφθη ξημέρωμα, να κλέβει πράσα από το χωράφι του γείτονα, και για να δικαιολογηθεί έλεγε « δεν κατάλαβα πως βρέθηκα ήταν χαράματα», και ταυτόχρονα, παρατηρούσε τον αστυνομικό πως δεν έχει κουμπώσει καλά το ένα κουμπί του.

Γελάω.