Παύλος Σιδηρόπουλος-The Power of Boogie

Π Σιδηρόπουλος (Φωτ Μ Νταλούκας, 1983)

Το Power of Boogie, είναι ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου. Με αυτό, παρουσιάζει τα μέλη του γκρουπ, και δίνει τον ορισμό της καταγωγής και ουσίας του Ροκ, αρχίζοντας την (ιστορική πια) συναυλία, στο Σπόρτιγκ, με το συγκρότημα Σπυριδούλα (26 Δεκ 1978).

Το τραγούδι, είναι το πρώτο ραπ, που εμφανίζεται στην μεταπολεμική Ελλάδα, αφού το Boogie, ραπάρει προπολεμικά στην Αμερική, πολύ πριν εμφανιστεί ως Χιπ-Χοπ.

Η ουσία είναι ίδια.

Το Boogie γεννά το rock’n’roll, προικίζει με στοιχεία τη Βρετανική Εισβολή που διαμορφώνει την Ποπ, είναι η κοιτίδα του Ροκ, και του Χιπ-Χοπ.

Το Power of Boogie, μουσικά, φαίνεται να πατά στο Boogie On των Ten Years After (1969), που με τη σειρά του πατούσε, σε προηγούμενα Boogies του John Lee Hooker.

Οι στίχοι, free style,  κατά ένα μέρος προϊόν αυτοσχεδιασμού, πάνω σε ένα μουσικό θέμα που επαναλαμβάνεται, όπως στο ραπ, που δημιουργεί τη ροή (flow). Αν και εν πολλοίς αυτοσχεδιασμός, περιέχει σταθερή κεντρική ιδέα, που αποδίδεται με τους στίχους...

When you wake up in the morning

and you got nothing else to do

when your baby is gone

when your night is so cold

and you got nothing to warm the house

it’s the boogie that makes you feel so good

well it’s the boogie that makes you

feel so good

slow down....

you re not gonna feel it in your face

it’s gonna come between your legs

here... it’s gonna rise up

you feel the power?

Feel the power of the boogie

Η εικόνα, θυμίζει έντονα το Μούπες Θα Φύγω,  κι εδώ υπάρχει η έλλειψη της αγάπης, κι εδώ υπάρχει ένα ψυχρό περιβάλλον. Όμως υπάρχει και κάτι σωτήριο και αυτό είναι το Boogie. Η ουσία του περιγράφεται σαν ενέργεια, που ξεκινά ανάμεσα από τα πόδια και πλημμυρίζει το σώμα. Είναι πολύ σημαντική αυτή η εικόνα, διότι ορίζει το Ροκ, όχι απλά σαν μία μουσική, ένα άκουσμα, αλλά σαν ενέργεια, που έρχεται και καταλαμβάνει το σώμα. Αυτή η αντίληψη, αποτελεί και την βασική εμπειρία των πρώτων (βλέπε και Are you Experienced του Hendrix) που βίωναν όχι ακριβώς μια μουσική, αλλά μια ζωτική και σωτήρια ενέργεια.

Όταν ο Lou Reed, παρουσιάζει την Τζένη να διασώζεται ακούγοντας και χορεύοντας rock’n’roll (Velvet Underground/Rock n Roll, 1970) , περιγράφει το αποτέλεσμα της ίδιας σωτήριας ενέργειας, που ο John Lee Hooker (στο Boogie Chillen', 1948) εννοεί ως Boogie και που πρέπει να βιωθεί πέρα από κάθε απαγόρευση, εφόσον είναι ζωτικής σημασίας...

Well my mama didn't 'low me, just to stay out all night long

I didn't care what she didn't 'low, I would boogie-woogie anyhow

Συνεπώς, το The Power of Boogie, μας δίνει καθαρά, και το πώς ακριβώς έβλεπε ο Παύλος Σιδηρόπουλος, την υπόθεση Ροκ: σαν μία ενέργεια, που έρχεται από πολύ παλιά, και αλλάζει ρούχα με τα χρόνια, παραμένοντας όμως πάντα νέα, αφού είναι η ίδια η νεότητα. Για τον Παύλο, το Ροκ, δεν αρχίζει με το Rock around the Clock, αλλά είναι μια ροή που υπάρχει όσο υπάρχει ο νέος άνθρωπος, δηλαδή από πάντα.