The GraveL

Οι Gravel, σε ρεσιτάλ στο αναψυκτήριο ΕΡΜΗΣ του Αιγάλεω, στα 1972 (;). Από αριστερά: Νίκος Λαγκαδινός, Γιάννης Κουτουβός, Χρήστος Σπυρόπουλος, Παναγιώτης Αυλωνίτης

Οι GraveL, σχηματίστηκαν το 1972, και έδρασαν κυρίως στο Αιγάλεω Σίτυ, δίνοντας επεισοδιακά ρεσιτάλ (παίζοντας συνήθως με τις κιθάρες στην πλάτη), σε αναψυκτήρια, σε κλαμπάκια και σε κινηματογράφους.Στο ρεπερτόριό τους, αρχικά, ξένα standards, τραγούδια των Who, Santana, Grand Funk, Steve Miller Band και άλλα ψυχεδελικά και χαρντ ροκ. Διαλύθηκαν το 1982.

Οι Gravel, στην αυθεντική τους σύνθεση, το 1978. Πάνω από αριστερά: Χρήστος Σπυρόπουλος, Γιάννης Κουτουβός.
Κάτω από αριστερά: Νίκος Σμυρνιόπουλος, Παναγιώτης Αυλωνίτης.

Ήταν από τα λίγα συγκροτήματα, που παρέμειναν μετά την πτώση της χούντας, όταν η ψυχεδελική σκηνή κατέρρευσε, από την επέλαση του αντάρτικου και πολιτικού τραγουδιού (περίοδος του ανταρτορόκ).

Πράγματι, στην περίοδο μετά το Πολυτεχνείο και στα δύο χρόνια 1974 και 1975,  η γενική διάθεση της νεολαίας, ήταν προσανατολισμένη στα κόμματα και τις οργανώσεις της αριστεράς. Τα ιστορικά συγκροτήματα (εκτός των Socrates) είχαν διαλυθεί. Τα στέκια της ψυχεδελικής νεολαίας, είχαν μετατραπεί σε χώρους πολιτικού τραγουδιού.

Παρόλα αυτά, η ψυχεδελική διάθεση δεν είχε πεθάνει.  Και σε αυτή την περίοδο (που δεν έχει μέχρι τώρα μελετηθεί), υπάρχουν ροκ συγκροτήματα όπως οι Gravel, ΝΩΕ, Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης, Πλεξίσαργος, Paradise Visa, 2002, Resus 2000, Demon’s Rock, Holly Rollers κ,α. Δεν έχουν βέβαια, την λαμπρότητα των ψυχεδελικών γκρουπ της εποχής της δικτατορίας, αλλά όμως, διατηρούν την χαμηλωμένη φωτιά, και δείχνουν ότι το ροκ συνεχίζει να υπάρχει. 

Οι Gravel,  το 1975, παρουσιάζουν μικρό δίσκο, με δύο δικά τους τραγούδια : Τι Μένει σε Μένα και The Girl from Leonberg. Και τα δύο, συνθέσεις του Γιάννη Κουτουβού, μπασίστα και τραγουδιστή του γκρουπ, που περιέγραφε το άδοξο τέλος της σχέσης του με το κορίτσι από την πόλη Leonberg (Γερμανία).

Ο Γιάννης Κουτουβός, εμφανίζεται ως Janis Koutouvos, και καταγράφεται συνεπώς ως ο έλληνας Γιάννης που θέλει να γράφεται με ένα «ν», πολύ πριν τον Βαρουφάκη.

Ο λόγος, για αυτή την αναγραφή του βαφτιστικού του ονόματος, ήταν η λατρεία που είχε στην Janis Joplin.

Το 1978, το συγκρότημα βγάζει και δεύτερο δίσκο, αυτή τη φορά με δικά του έξοδα.

Τα δύο τραγούδια (Δάκρυα και Αντώνης ο Άγγελος),  είναι συνθέσεις πάλι του Κουτουβού. Το ένα από αυτά, αναφέρεται στον θάνατο του φίλου του, Αντώνη Καλαφάτη, που τράκαρε οδηγώντας το μηχανάκι του, και έφυγε μόλις 18 χρόνων, για τον άλλο κόσμο. Ο Αντώνης, εμφανιζεται σε φωτογραφία στο οπισθόφυλλο του δίσκου, σαν άγγελος με φτερά. 

Λέγεται ότι, ο Άγιος Αντώνιος, το παρεκκλήσι που συναντάμε μετά το Δαφνί προς Σκαραμαγκά, είναι χτισμένο στη μνήμη του.  

Credits Όλες οι φωτογραφίες ΑΡΧΕΙΟ Μανώλη Νταλούκα