Ο καλόκαρδος κτηματίας και ο άπληστος φτωχός- Μια ιστορία της παλιάς Κρήτης.

Κάποιος δουλεύοντας σκληρά, 

επί χρόνια, κατόρθωσε κάποτε, να αγοράσει ένα κτήμα με ελιές, που του απέδιδε κάθε χρόνο 1000 κιλά λάδι.

Καλόκαρδος όμως, τα 980, τα έδινε δωρεάν, βοηθώντας φτωχούς. Κρατούσε μόνον, τα 20 κιλά, να τα πουλά στο εμπόριο, και να βιοπορίζεται, αλλά, και να μπορεί, κάθε χρόνο, να βοηθά και άλλους φτωχούς.

Όμως, ένας φτωχός, όταν έμαθε για τα 20 κρυμμένα κιλά,
απαίτησε να δοθούν και αυτά δωρεάν, και ο κτηματίας, να μην βγάζει τίποτα στο εμπόριο.   

-Να μας τα δώσεις και αυτά, δεν μπορούμε να τα πληρώνουμε, είπε.

-Για ποιο λόγο, θα πρέπει εσύ να πληρώσεις τα 20; ρώτησε ο κτηματίας... έχεις τα 980, δεν σου είναι αρκετά; Αν σου δώσω και τα άλλα 20, δεν θα μπορώ να συντηρήσω το κτήμα, και τον άλλον χρόνο, δεν θα έχεις κι εσύ, τα 980, που έπαιρνες δωρεάν.

-Δεν με νοιάζει, απάντησε ο φτωχός. Εγώ θέλω και τα 1000 κιλά! Όσα βγάζεις.

Ο κτηματίας, θέλησε προς στιγμή, να του δώσει όλη την συγκομιδή της χρονιάς, και να κλείσει το κτήμα...

Δεν το έκανε όμως.

Γιατί, σκέφτηκε, και τον εαυτό του, και τους άλλους, που είχαν ανάγκη, και που δεν ήταν τόσο αχάριστοι και άπληστοι, όσο αυτός, ο «φτωχός».