Η Δανάη Κασίμη έγραψε την Πόλη των Dead Lights

Η Δανάη Κασίμη (φωτο) είναι η frontwoman των Toxic Rabbits, που πρόσφατα, κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο City of Dead Lights. Το άλμπουμ, δίνει εικόνες μιας φριχτής φυλακής, ενώ  υποδεικνύει έναν τρόπο απόδρασης. Οι στίχοι και των δέκα τραγουδιών, είναι της Δανάης, γραμμένοι την περίοδο 2015-16, και αποτελούν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές δημιουργίες στην εποχή της Κρίσης.

Όλες οι φωτογραφίες της Δανάης, από τον Μ.Νταλούκα, 2019

Το εξώφυλλο του άλμπουμ, είναι δημιούργημα του Απόστολου Λαγαρία, συγγραφέα και κιθαρίστα του γκρουπ, ο οποίος επηρεασμένος από την αισθητική του Banksy, μας δίνει την εικόνα μιας δυσοίωνης πόλης. Επί του δίσκου του ήλιου που δύει, σχηματίζεται η μορφή ενός λαγού.Το άλμπουμ κυκλοφορεί από την Sound Effect, σε ψηφιακή πλατφόρμα, αλλά και σε φυσική μορφή βινύλιου και cd.

Πρώτο και κεντρικό σημειολογικά τραγούδι του δίσκου, είναι το Prisons, το οποίο και ορίζει το είδος της φυλακής.

I don’t want to pretend to live in a pretty world /I see convicts down to a city of monuments /but as the lights get turning off, beasts start howling /terrible crimes in luxury homes...

Η Δανάη Κασίμη, μιλώντας στον γράφοντα, διευκρίνισε κάτι που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό : 

«δεν είναι μόνο η πόλη που γίνεται φυλακή...μιλώ και για την φυλακή του μυαλού μας».

Αυτή η διαπίστωση ότι υπάρχει περίπτωση, σε μία φυλακή να μην σε έβαλαν άλλοι, αλλά το δικό σου μυαλό, είναι ένα τεράστιο βήμα στην πορεία αυτογνωσίας και ελευθερίας. Πολλοί καλλιτέχνες το έχουν πει και με άλλους τρόπους αυτό, και εξαίρετο παραμένει το ποίημα «Τείχη» του Κωνσταντίνου Καβάφη. Εκείνος ο υπέροχος στίχος «αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον» τι άλλο δείχνει παρά ότι ο κτίστης της φυλακής ήταν ο ίδιος ο φυλακισμένος;

Η Φυλακή, όπως περιγράφεται με διάφορους τρόπους στα τραγούδια του δίσκου, σε σημεία, θυμίζει το εφιαλτικό It του Stephen King. Ο τίτλος ακόμα City of Dead Lights, μοιάζει να είναι συνειδητή αναφορά στα Dead Lights του ιδίου συγγραφέα. 

Η Δανάη επιτυγχάνει να μας δώσει ένα μουσικό θρίλερ, που δεν περιέχει μόνο τρόμο. Υπάρχει διέξοδος. Και αυτό διαφαίνεται και στο Vertigo και στο The Well. Κυρίως στο «Πηγάδι» υπάρχει η αναφορά στον τρόπο απόδρασης από την φυλακή της πόλης των Dead Lights.

To πηγάδι, αυτό, «είναι μια ετεροτοπία» θα μας πει η Δανάη, εννοώντας πως είναι

«ένα μέρος όπου έχουν φυλακιστεί οι παλιές μνήμες, συναισθήματα αληθινά, δηλαδή μια ζωή μη βιωμένη, λόγω προκαταλήψεων, ταμπού, κλπ...».

Η κατάδυση σε αυτό το πηγάδι, μπορεί να φοβίζει αφού δεν ευθυγραμμίζεται με την κοινωνική τακτοποίηση, όμως απελευθερώνει.

Looking into this black hole /traces of memories /suspicions of real life /not idols of guiltiness, debris of an era /Traces of memories consumed /I’ll dive into well even if i get lost /to emptiness's dizziness, I’ll look for you /lost words, signs of the soul /even if with scaring shades they adorn our life...

Η ιδέα, διατυπώνεται και από τον Φουκώ, αλλά καλλιτεχνικά, ορίζεται με ανεπανάληπτο τρόπο, στο Πάρτι του Μάνου Χατζιδάκι, όπου υπάρχει μια πιο εσωτερική σκέψη την οποία ίσως και η Δανάη κάποτε κάνει: Το ίδιο το κλουβί, αν ιδωθεί με αγάπη, μπορεί να γίνει η αιτία να ζωντανέψει το βαλς των χαμένων ονείρων μας, και άρα το κλουβί να γίνει ζωογόνο πηγάδι. 

Εν Κατακλείδι, ο δίσκος City of Dead Lights, είναι εξαιρετικός. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2019. Συγχαρητήρια και στη Δανάη, και στα άλλα μέλη του συγκροτήματος που δίνουν έναν ήχο δυνατό και δεμένο. Το ελληνικό ροκ, είναι περήφανο που έχει γκρουπ σαν τους Toxic Rabbits.