Γκαρδιακός Σωτήρης – Μνημείο Ατελεσφορίας

Ένα καλλιτεχνικό έργο που μοιάζει με γρίφο. 

Το Μνημείο Ατελεσφορίας, μια εγκατάσταση, του καλλιτέχνη Σωτήρη Γκαρδιακού, παρουσιάστηκε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, 29 Ιουνίου έως 1 Ιουλίου 2016 (Φωτο: Μ.Νταλούκας).

Η εγκατάσταση είναι ένα ξύλινο ικρίωμα, αλλά στη θέση της κρεμάλας, υπάρχει πλαίσιο κενό, το οποίο σημαίνει πως το ικρίωμα έμεινε ατελέσφορο, δεν έκανε την δουλειά του.

 Ενώ θα έπρεπε να μοιάζει απειλητικό, δεν είναι. Αντίθετα, στην φωτογραφία, το βλέπουμε να γίνεται παιχνίδι στα χέρια νεαρών (ένας μάλιστα έχει ξαπλάρει, με βλέμμα σαρδόνιο).

Τι θέλει να μας πει άραγε, ο δημιουργός του, Σωτήρης Γκαρδιακός;

Η Κρεμάλα, πολλές φορές στο παρελθόν, χρησιμοποιήθηκε σε συνθήματα, με γνωστότερο το «Φασίστες Κουφάλες Έρχονται Κρεμάλες».

Αλλά και ως εγκατάσταση, ή σύμβολο, την είδαμε επίσης σε λαϊκούς αγώνες.

Δύο ιστορικά παραδείγματα.

Κρεμάλες στα Κάγκελα του Πολυτεχνείου (Φωτο Β.Καραμανώλης, Νοε 1973)

Στο ηρωικό τριήμερο στα Κάγκελα του Πολυτεχνείου (Νοέμβριος 1973), 

η κρεμάλα, ως αντιδικτατορικό σύμβολο, υπήρχε στην Πύλη: Μία φορά κρεμούσε τον φασισμό στην Ταϋλάνδη, και μία, κρεμούσε τον φασισμό στην Ελλάδα.

Το σύνθημα «Θάνατος στον Φασισμό» δονούσε τότε την ατμόσφαιρα.

Όμως, τα χρόνια πέρασαν, και ο Φασισμός, δεν πέθανε. Το αντίθετο, σήμερα, ο Φασισμός, απειλεί την Ευρώπη.

Υπό αυτή την έννοια, εκείνες οι κρεμάλες στα Κάγκελα, έμειναν ατελέσφορες.

Το Κρεμασμένο Λαμόγιο (Φωτο Ξ.Λουκοπούλου, 29 Μαίου 2011).

Μία δεύτερη περίπτωση, είναι οι κρεμάλες που βγήκαν μπροστά στη Βουλή, στο τέλος του Μάη του 2011.

Εδώ το σύνθημα ήταν «Λαμόγια Κουφάλες Έρχονται Κρεμάλες». Σε μία αξιοσημείωτη των ημερών εγκατάσταση, βλέπουμε έναν σκελετό κρεμασμένο ανάποδα. Στο στόμα του δαγκώνει χαρτονόμισμα 500 Ευρώ, ενώ στο ένα χέρι, κρατά βαλίτσα με χρήματα και μετοχές σε εξωχώριες εταιρείες.  Εκείνη η εγκατάσταση-ικρίωμα, που είχε βγει τότε μπροστά στην Βουλή, δημιουργούσε ενθουσιασμό, πως οι μέρες των νταβατζήδων τελειώνουν. Όμως- η αλήθεια να λέγεται- ακόμα δεν έχουν τελειώσει. Έτσι και εκείνη η εγκατάσταση, ακόμα, δεν έχει τελεσφορήσει. 

Μετά, από αυτά τα δύο ιστορικά παραδείγματα, ερχόμαστε να δούμε με πιο καθαρή ματιά, το Μνημείο Ατελεσφορίας του Σωτήρη Γκαρδιακού.

Μοιάζουν όλα τόσο έτοιμα, να οδηγηθούν κάποιοι στην κρίση της δικαιοσύνης.

Αλλά, υπάρχει αυτό το κενό πλαίσιο, που κοροϊδευτικά, μας βγάζει την γλώσσα.

Δεν είναι πως θέλουμε, να πάρουμε εκδίκηση, δεν ζητάμε κρεμάλες, ούτε λαιμητόμους. Τι θέλουμε λοιπόν; Να γελάσουμε λίγο, χωρίς να είμαστε ξανά, γελασμένοι.

Θέλω να πιστεύω, πως το Μνημείο Ατελεσφορίας, γρήγορα θα αντικατασταθεί, με έναν Τροχό. Γιατί, το λέει ο λαός, δεν λέει, για έναν τροχό που γυρίζει και ο φτωχός κάτι κάνει; Θέλω να το πιστεύω.

Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, μ αρέσει να βλέπω το Μνημείο του Γκαρδιακού, και να ψιθυρίζω: Σπουδαίο έργο!