ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ (Τρίτο Μέρος)

Jane Birkin. Από τις σημαντικότερες ψυχεδελικές του Swinging London, και από τις ωραιότερες μινιφορούσες.

Από τις πρώτες αποφάσεις που πήρε η χούντα, για την «αναμόρφωση» και την «ευπρέπεια» της νεολαίας, ήταν και η απαγόρευση της μίνι φούστας, . Η απαγόρευση, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων και οι συνταγματάρχες αφού έγιναν περίγελος στο εξωτερικό, αναγκάστηκαν σε μεγαλόπρεπη κωλοτούμπα, ενεργοποιώντας βλακώδη προπαγανδιστική εκστρατεία, που τους εμφάνιζε σαν ...υποστηρικτές της μόδας του μίνι. Επιχειρήματα, από την τότε χουντική προπαγάνδα, χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα, γνωστοί Δελαπατρίδηδες, για να «αποδείξουν», ότι οι συνταγματάρχες, ευλογούσαν την ψυχεδελική νεολαία.

Δημοσίευμα στις εφημερίδες της 25 Απριλίου, 1967. Ο Παττακός, αποφάσιζε, εκτός των άλλων και την απαγόρευση της μίνι φούστας.

Τον Απρίλιο του 1967, λίγες μόνο μέρες μετά το πραξικόπημα, ο φερόμενος σαν υπουργός Εσωτερικών, ταξίαρχος Στ. Παττακός, ανακοινώνει ότι σε συνεργασία με τον Καλαμποκιά («υπουργός» Παιδείας), θα λάβει μέτρα για την «μαθητιώσαν νεολαίαν». Τα μέτρα, πρόβλεπαν την απαγόρευση των μακριών μαλλιών, τα κλαμπ, τα ξενύχτια, τα ακατάλληλα αναγνώσματα και κινηματογραφικά έργα, αλλά και την απαγόρευση της μίνι φούστας.  Μερικές εβδομάδες μετά, Γάλλοι δημοσιογράφοι πήραν συνέντευξη από τον Γ.Παπαδόπουλο και τον Στ.Παττακό, στην Θεσσαλονίκη. Ανάμεσα στους δημοσιογράφους, υπήρχε και μία Γαλλίδα που είχε επίτηδες φορέσει μίνι φούστα.

ΕΩΤΗΣΗ: Διαβάσαμε στις εφημερίδες πως απαγορεύετε τις μίνι φούστες στα κορίτσια και τα μακριά μαλλιά στα αγόρια

ΑΠΑΝΤΗΣΗ (Γ.Παπαδόπουλου): Το πρώτον μεν απορρίπτεται αφ εαυτού, διότι έχομεν εδώ την δεσποινίδα Γαλλίδα δημοσιογράφον. Η κοντή φούστα απηγορεύθη μόνον δια τας Ελληνίδας μαθητρίας και εις αυτό, φαντάζομαι συνηγορείτε και εσείς.

(Από συνέντευξη του Γ.Παπαδόπουλου σε Γάλλους δημοσιογράφους. Θεσσαλονίκη 28 Μαΐου 1967)

Δηλώσεις Παττακού, για μίνι φούστα.

Άλλοι δημοσιογράφοι, του BBC, απομόνωσαν τον Παττακό, από τον οποίο και έμαθαν τι μυαλό κουβαλούσε: Γι αυτόν, και για πολλούς άλλους χουντικούς, η μίνι φούστα, θεωρείτο ...προβοκάτσια κατά της αντρικής εργασίας!

Ακολούθησαν  δημοσιεύματα, στον ξένο τύπο, που περιέγραφαν τους χουντικούς, σαν τύπους μισότρελους, και δικτατορίσκους, που τα έβαλαν ακόμα και με τις μίνι φούστες. Με δυο λόγια, οι δικτάτορες έγιναν ρεζίλι, από όλες τις εφημερίδες του εξωτερικού.

Αυτό, δεν άρεσε καθόλου στους χουντικούς.

Έτσι μηχανεύτηκαν ένα σχέδιο, για να επανορθώσουν, κατά την πάγια τακτική τους, κάνοντας το μαύρο, άσπρο. 

 Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, διοργανώνουν καλλιστεία μίνι φούστας στη Γιορτή του Κρασιού, όπου και ανακηρύσσουν «Μις Μίνι Φούστα», κάποια Νταίζη Τσίνου. Με αυτή φωτογραφίζεται ο Παττακός, επίτηδες για να δείξει πως είναι και πολύ δημοκράτης. Την Νταίζη Τσίνου, την στέλνουν στο Λονδίνο, τον Φεβρουάριο του 1968. όπου , περιφερόταν εδώ κι εκεί, προσπαθώντας να πείσει, ότι είναι γνήσια εκπρόσωπος της ελληνικής ψυχεδελικής νεολαίας, και ότι οι χουντικοί, αγαπούσαν  τις μίνι φούστες. Το θέαμα ήταν γελοίο, και αποτελεί μνημείο, χουντικής προπαγάνδας.

Φωτογραφία του Παττακού, με την «Μις Μίνι Φούστα 1967», χρησιμοποίησε και ο ανεκδιήγητος Φώντας Τρούσας, για να μας «αποδείξει» ότι η χούντα δεν είχε κανένα πρόβλημα με τις μινιφορούσες και πως αντίθετα, ο Παττακός, ήταν μερακλής μηρο-λάτρης. 

Στην Ελλάδα, η μίνι φούστα αντιμετωπίστηκε με τον γνωστό κουτοπόνηρο χουντικό τρόπο. Από την μια απαγορεύτηκε, από την άλλη "επετράπη". Από την μια, χτυπήθηκε, από την άλλη, χρησιμοποιήθηκε, για να αποδείξει την ...δημοκρατικότητα της «Επαναστατικής Κυβερνήσεως». Ο τρόπος αυτός, είναι κοινός σε όλα τα φασιστικά καθεστώτα. Το απαγορευμένο, μπορεί να γίνει επιτρεπτό, αναλόγως του ποιος το χρησιμοποιεί και αν διάκειται ευμενώς. Η Μίνι φούστα, όπως και τα μακριά μαλλιά, ήταν ένας μπαλαντέρ, που έβγαινε, αναλόγως αν συνέφερε ή όχι, το καθεστώς. Και οι μακρυμάλληδες, άλλωστε δεν κουρεύονταν όλοι, η αστυνομία εξασκούσε το "σπορ", μόνο στα κεφάλια των «αλητών» της ψυχεδελικής νεολαίας. Έτσι ακριβώς και με τη μίνι φούστα. Αξιοσέβαστες χουντικές, ή μπουζουκοδιαβιούσες, ή "επώνυμες", ή αδιάφορες γενικά, μπορούσαν να φορούν τα μίνι. Οι μαθήτριες όμως (πολλές φορές και φοιτήτριες) που θα τολμούσαν να εμφανιστούν με μίνι στο δρόμο ή στα κλαμπ, οι κοπέλες στο Χρυσό Κλειδί και στα ψυχεδελικά κέντρα της Πλάκας, προσάγονταν στα αστυνομικά τμήματα, προς γνώση και συμμόρφωση. Η προσαγωγή, γινόταν με την κατηγορία της «αλητείας», στο πλαίσιο των διαταγών περί συμμόρφωσης της «μαθητιώσας», στα χουντικά ιδεώδη.  Αυτό ήταν ένα ξεκάθαρο και ύπουλο χτύπημα, που δεν ήταν οριζόντιο αλλά δινόταν κάθετα, στην ψυχεδελική νεολαία.

Ψεύτικες ειδήσεις, κατασκευασμένες από τη χουντική προπαγάνδα, για να πείσουν τους Έλληνες, ότι οι Γάλλοι , και όχι οι χουντικοί, ήταν εκείνοι που επεδίωκαν το τέλος του μίνι (Μάιος και Ιούλιος 1967).

 Μια σειρά δημοσιεύματα άρχισαν να εμφανίζονται στον ελεγχόμενο από την χούντα Τύπο. Τα δημοσιεύματα έγραφαν πως στο Παρίσι, στο Λονδίνο και σε μερικές πόλεις της Αμερικής, αποφάσισαν να περιορίσουν την μίνι φούστα και ότι το είδος αυτό της αμφίεσης ενοχλεί πια, τους ξένους. 

Ψεύτικη είδηση, που ήθελε να δείξει στους Έλληνες, ότι στο εξωτερικό υπήρχε διωγμός κατά του μίνι και όχι στην Ελλάδα (Εφημερίδες 10 Νοεμβρίου 1967).

Τα δημοσιεύματα αυτά ήταν κατασκευασμένα και στόχευαν να μας πείσουν, πόσο δημοκράτες ήταν οι "Εθνοσωτήρες",  που διοργάνωσαν, ακόμα και καλλιστεία μίνι φούστας.  Το χουντικό κρατικό ραδιόφωνο της εποχής,  μετέδωσε μάλιστα ειδική εκπομπή .  Σε αυτή την εκπομπή (άλλο μνημείο χουντικής προπαγάνδας που έκανε ο Α.Παπαβασιλείου) λεγόταν πως στο Παρίσι εξαπολύουν κυνηγητό στις μίνι φούστες. Την ψεύτικη αυτή είδηση, ακολουθούσε η εξής επιχειρηματολογία: Αν οι δημοκράτες Γάλλοι, περιορίζουν το μίνι (που είναι  δημοκρατικό δικαίωμα), χάριν του γενικού καλού, σημαίνει ότι, το καλό της Πατρίδας, απαιτεί μερικές φορές να περιορίζονται τα δημοκρατικά δικαιώματα. Έτσι ακριβώς (συνέχιζε ο Παπαβασιλείου) και η Εθνική Κυβέρνηση, περιόρισε τα δημοκρατικά δικαιώματα στην Ελλάδα, όχι γιατί είναι κατά της δημοκρατίας, αλλά γιατί είναι υπέρ της Πατρίδας. Ο Παπαβασιλείου κατέληγε πως σε κάθε περίπτωση, εμείς στην Ελλάδα είμαστε περισσότερο δημοκράτες από τους Γάλλους, γιατί μπορεί να περιορίσαμε κάποια δικαιώματα, αλλά ... τη μίνι φούστα την αφήσαμε ελεύθερη.

Διάβασε το Πρώτο Μέρος    ΕΔΩ
Διάβασε το Δεύτερο Μέρος  ΕΔΩ
Διάβασε το Τέταρτο Μέρος  ΕΔΩ

(Η συνέχεια στο Τέταρτο μέρος)