ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ

I've been out walking
I don't do too much talking
These days, these days
These days I seem to think a lot
About the things that I forgot to do
And all the times I had the chance to.

Αυτές τις μέρες , το αγόρι, κάθε μέρα, πηγαίνει  στη θάλασσα.

Από εκεί, αναδύεται η Νεφεριάνα.

-Δεν τους μπορώ άλλο

Το κορίτσι γελά, λύνει τον ιερό κόμπο, και δένει  το Αρχαίο μαντήλι,  στο μέτωπο.

-Χαζέ, μην τους κοιτάς, μην προσέχεις

Με μια κίνηση, βγάζει το φόρεμα και μένει γυμνή

Τα φιλιά, κατρακυλούν από τα χείλη, στον λαιμό, και ζαλισμένα, στα πυρωμένα λακκάκια. Ουπς!  Ένα φιλάκι, γλιστρά δίπλα τους, και στέκεται να τους δει με λαχτάρα. 

-Για πάντα μαζί;

-Σε όλες τις ζωές και τους κόσμους!

Τότε, η Λάμια που παρακολουθεί άγρυπνη, σηκώνει το γέρικο χέρι της, και όλα, αρχίζουν κρακ, κρακ, κρακ, να ραγίζουν. 

Το απίστευτο εννέα, τρώει γροθιά, γίνεται ένα έξι, σαχλό, παγωμένο.

Αυτές τις μέρες , το αγόρι, πηγαίνει πάλι, στη θάλασσα.